Ik wou wachten tot ik er helemaal klaar voor was.
Dan zou ik eens een mooi stukje schrijven zie, dan zouden jullie nogal eens iets zien, lezen, meemaken...
Maar het kwam er niet van omdat er een ganse hoop onvoorziene omstandigheden mijn pad kruisten.
Dat mag en kan geen excuus zijn, ik weet het wel, maar bon, soms heb je het niet in de hand.
Totdat een vriendin me tot de orde riep : helaba, waar zit jij ? Ik mis je ! Ik mis je blog !
Als dat geen goed nieuws is, iemand die me mist.
Iemand die mijn blog mist, is dat niet mooi ?
Want ondertussen is dit mijn 400 e post op blogspot.com en soms heb ik het gevoel dat ik boordevol ideeën zit om Godweet ik wat over te schrijven en soms voel ik me volledig verlamd en zou ik gewoon weg niet weten waarover ik het vandaag wel eens zou kunnen hebben.
400 is natuurlijk niet niks.
400 is gewoonweg al serieus veel voor een mens .
400 doet me toch ook huiveren,want dat betekent dat ik soms misschien in herhaling dreig te vallen, stel je voor.
Als ik sommige posts herlees sta ik meer dan eens versteld van hoe ik de wereld soms zie. Want heel dikwijls denk ik er de dag nadien al gans anders over.
Ik weet niet of dat wel iets is om fier over te zijn, ik vrees van niet.
Mensen die gans hun leven vasthouden aan dezelfde principes, hoe gemakkelijk kan het leven soms zijn ,niet?
Neen, ik zit anders in elkaar.
Ik kan vandaag iets met handen en voeten verdedigen, precies of ik zou er mijn hele leven voor in de weegschaal leggen en morgen kan ik daar verdomd hard over beginnen twijfelen.
Ben ik dan een twijfelaar?
Ik die gekend ben voor mijn radicale beslissingen?
Hoe combineer je zoiets?
Jupiter/pluto? 't Zal dat zijn hé?
.
Dus misschien doet het er helemaal niet toe als ik iets opnieuw vertel. Ik zie dezelfde dingen misschien door een andere bril ? Wie weet?
