van ruiten van stoven....

                                                         

Rond nieuwjaar begaf de ruit van onze Saey kachel het.
Saey is een Belgisch merk en we brachten de "stoof" zoals wij Vlamingen zeggen - maar zo Vlaams mag mijn Nederlands wel zijn las ik in de woordenlijst van De Standaard onlangs - mee van Boechout naar Castelnau-Montratier.

Ze brandt op hout én op kolen.
En ja, we vinden hier wel degelijk kolen, van een man uit Preyssac die ons dat regelmatig in zakken komt afleveren.

Ik herinner me dat mijn grootmoeder een kolenkelder had en een keldergat langs de straatkant, onder het raam vooraan waarin de "kolenmarchand" de kolen goot vanuit juten zakken.

Mijn pépè shepte die dan in kolenemmers 

bracht ze door het kledergat naar boven, waarbij mijn memè steevast riep "pas op hé Gene, 't keldergat ligt open" en zo stond de kolen gereed voor de ganse dag of nacht.
En hier in het zuiden doet Jan krak hetzelfde.

Wij hebben geen kelder, maar de kolen ligt in zakken onder de noorder-auvent.

En elke ochtend gaat hij kolen in de kolenemmer scheppen voor 's nachts.

Zo zijn we zeker dat het 's morgens nog altijd warm is in onze nederige stulp.

Zo'n 23 graden gemiddeld.
Fransen puffen en hijgen bij dergelijke temperaturen.
Meestal houden zij het op 18/19 graden.
Heel verwonderlijk vind ik dat.
En ook bij heel jonge mensen is dat zo.

Lionel had zich bij Aurore beklaagd dat het koud was in huis.

"Met un pull" lanceerde ze naar zijn kop.

Voilà, meer moet dat niet zijn.

U warmer aankleden en dat gaat ook.

Maar wij hebben graag warm.

Er is een tijd geweest in mijn leven dat ik het financieel heel moeilijk had. 

Maar het ergste was de moment dat mijn ketel het begaf ...koud, je hebt er geen gedacht van.
En vanaf dan vind ik, persoonlijk, dat kou hebben het ergste is van alle miseries in het westen.

Maar ik dwaal af, mijn specialiteit.

De ruit van de kachel was gebarsten en een week later barstte ze nog verder...

Vreselijke toestand.
Maar ze brandde nog wel, er kwam geen rook uit of niets, gewoon een barst. 

Op internet naar een Saey verdeler gezocht en gevonden, ergens in Noord Frankrijk.
Een mail gestuurd, nooit antwoord op gekregen.

Naar Saey België gebeld, in Kortrijk.

Of er een verdeler was in Frankrijk die ons een ruit zou kunnen bezorgen ?.

"Waar woont U?" vroeg de vriendelijke dame. 

"Cahors..."

En vooraleer ik nog maar kon uitleggen waar die kleine zuiderse stad zich bevond antwoordde ze me " ah Cahors, is dat niet in de Lot, departement 46?" 

Ik wist niet meer waar ik het had; "eh ja mevrouw"

"Wel daar hebben we Brisach"

Ongelofelijk, want dat was onze installateur van de Behrmann kachel en hij had 8 jaar geleden ook de Saey kachel aangesloten op de schouw die hij had gemaakt.

"Bevraag u daar maar mevrouw"

Na 100 x bedankt te hebben, overdreven eigenlijk, maar ik kan me niet voorstellen dat je in Cahors bij Brisach zou gaan en vragen of hij in Mechelen een verdeler kent....was ik na nog geen twee minuten telefoon al een ganse stap verder.

Op 5 januari bel ik naar Brisach en ja hoor, ze konden me helpen.

Of ik langs wou komen met de afmeting, type etc?

En op internet vond ik de beschrijving van de ruit, de joint, de lijm....

Ik bracht alles binnen en de ruit werd besteld. Ik moest eerst 100 EUR voorschot betalen en het totale kostenplaatje zou oplopen tot 350 EUR...

Niet mis voor zo'n ruitje hé?

Men zegge en schrijve 5 januari 2015.

Vandaag is de werkman van Brisach ze komen installeren, ze hadden de ruit deze week binnen gekregen.

We zijn 27 februari.

Voor een ruit van 125 EUR ( de rest zijn werkuren) , ook niet verkeerd hé als je 53 dagen moet wachten?

Stel dat je alleen met die kachel verwarmt, en dat de ruit eruit valt?

Ik mag er niet aan denken.

Maar zie eens hoe mooi dat ons stoveke er weeral uitziet?

Weeral een probleem opgelost !