Het is hier een ware ziekte.
Je stuurt een mail met een vraag in vervat aan het adres van de geadresseerde, of je maakt gewag van een aantal afspraken maar je laat ook een kleine hint vallen van één of ander ongemak dat je te beurt is gevallen, je denkt dat een brief beter is, omdat het formeler is of gewoon nog eens leuk van een echte brief van iemand ( uit het buitenland) te krijgen, of je laat een boodschap na op iemands antwoordapparaat met de vraag of ze je zo vlug mogelijk willen weerbellen....niks.
Noch op een mail, waarvan je dan onmiddellijk denkt dat je een verkeerd emailadres gebruikt hebt.
Je kijkt het dubbel na, maar neen, je hebt je niet vergist.
Noch op een brief, waarvan je er dan steevast van uitgaat dat je nog het oude adres gebruikt hebt dat in een versleten adresboekje stond.
Je vist dat verfrommeld boekje weer op, maar neen, je hebt geen oud adres.
Noch op je GSM bericht, waarvan je dan weer denkt dat je een verkeerd of verouderd telefoonnummer, of ook nog mogelijk het thuisnummer hebt ingetoetst in plaats van het mobiele nummer.
Je zoekt je te pletter in je GSM scherm naar de contactpersoon die daar tegenwoordig zo'n keer of 5 in staat , de ene keer met zijn email adres, de volgende keer met het thuisnummer, de volgende keer met GSM nummer, de volgende keer met het VIBER nummer, dan met het facebookadres, dan met zijn of haar adres ( om volledig mottig van te worden) maar na enig gesakker vind je dan toch dat GSM numer en neen hoor, het was geen vergissing...
Soms denk ik dan dat ik zoals een wolf in de woestijn sta te huilen en dat niemand me hoort.
Dat ik dat zelfs grof vind van de correspondent ver weg?
Hier te lande is dat precies heel gewoon. Maar ook Belgische vrienden antwoorden niet.
En ik denk niet dat het de bedoeling is dat je dan een tweede keer schrijft of mailt of belt om te vragen of ze je lieve woorden gekregen hebben????
Maar misschien vergis ik mij en moet ik me daar niet druk om maken.
Misschien leer ik het nog af van daarmee in mijn kop te zitten.
Wie weet.
