We zijn nu vijf jaar later en er gebeuren oneindig veel dingen in mijn leven , zodanig veel dat ik het me in feite niet kan permitteren constant achterom te kijken en te analyseren, zonder ook over mijn huidige status te vertellen. Het ene maakt het andere duidelijk, of duidelijker, dus vanaf nu zullen herinneringen en actuele gebeurtenissen door elkaar heen lopen, springend van de hak op de tak, van recent verleden naar heden, naar verder vervlogen tijden, naar beroepsherinneringen, carrière bedenkingen ( als er ooit sprake kan geweest zijn van 'carrière', wat ik betwijfel tegenwoordig), naar jeugdherinneringen, universiteitsleven, schoolleven, ouders en grootouders, broer en zussen, tantes en ooms, groottantes en grootooms, vrienden en vriendinnen, kameraden, kennisen, gelegenheidskenissen, leuke en minder leuke mensen, dromen en wensen, verwensingen en hoop, mislukkingen en successen, veel verkeerde beslissingen en veel goede wendingen, in één woord: het gaat om een leven in het algemeen en het mijne in het bijzonder.
Vanmiddag ga ik naar het creatieve atelier, Appel d'art, waar Karine Veyres ons creatief leert reageren op onderwerpen die ze met ons bespreekt. Ik maak sinds een drietal jaar deel uit van dat groepje vrouwen bij Appel d'art, Rita, mijn allereerste vriendin hier in Frankrijk vergezelt me tijdens een maand of zes per jaar, de overige maanden is ze te druk bezig met haar Chambres d'hôtes LOUSTALOU in Flaugnac.
Het gaat er hem niet zozeer om goed te leren schilderen of tekenen, dan wel alle materialen te leren gebruiken , en dat op een heel persoonlijke manier : iedereen doet waar hij of zij zin in heeft, als het maar origineel en inspirerend is.
Niet iedereen houdt van zo'n aanpak. Zwany , een andere maar dan Nederlandse vriendin, die heeft liever privé les tekenen en schilderen. Voor mij is de creativiteit belangrijker. Ik vind er niks aan om Picasso of Degas na te schilderen , ik ben een heel slechte tekenaarster, ik kan dat gewoonweg niet, ik heb daar geen talent voor en het zegt me niks om dan dat nagemaakte slechte schilderij bij mij aan de muur te hangen.
Neen, ik maak liever iets persoonlijks, iets dat niemand anders heeft. En dat durf ik dan wel al eens aan de muur te hangen of weg te geven.
Zoals mijn schoonzoon Stienus zegt : ' wij hebben een echte Meunier in huis hangen!'
Het is dus puur genieten op dinsdagnamiddag, maar vandaag is de les op woensdag, want gisteren was het één mei, en dan wordt er niet gewerkt.
Behalve ten huize Le Cigalou, wij hebben de ganse dag hout opgebrand, pruimenbomentakken die hier al twee maanden op stapeltjes en hoopjes liggen te wachten tot ze worden versleept om op te branden. Maar het was hier zo koud in februari en zo nat in april dat dat er niet van gekomen is. Maar eindelijk is de zon weer van de partij en nu gaat het nogal een gang.
