Pif poef paf

                                                             

Pif poef paf en gij zijt af

Tot zover het kinderrijmpje dat in mijn hoofd sloop toen ik met de honden op ochtendwandeling langs het plateau liep.
Ik zag precies iets van tussen de bomen springen.
En net toen ik dat dacht, sprong Cartouche gezwind over een omgevallen eik en rende hij zoals een zot het bosje in.
Spot kwam terug gerend en stopte bijna met remsporen....
Cartouche kwam terug, met vòòr hem een jonge haas die zijn benen van onder zijn lijf liep.
Spot kwam langs de zijflank-totaal onverwachts voor de haas- naar hen toegerend, de haas remde af van het verschieten, en ...jaaaaaa, Cartouche had hem beet bij zijn nekvel.
Ik stond te roepen van laat los, Cartouche laat dat konijn los, niks te lossen, hij liep ermee verder het andere bosje in en dan hoorde ik een ijselijke jammerkreet...nekslag en boem patat , gedaan.
RIP de haas.

Ik bewoog voorzichtig naar het struikgewas toe, nam de haas bij de poot, maar Cartouche rechtte zijn rug en liep ermee verder.
Niks aan te doen.
Spot droop teleurgesteld af.
Samen met baasje terug naar huis.
Snif.

Na een tijdje kwam Cartouche thuis, zonder haas.


Deze namiddag ging Jan met de jongens wandelen.
De zon scheen hard tussen de hardnekkige regenbuien door.

Ik voelde de warmte van haar stralen en was blij dat de lente op komst is, dat ik dat kon voelen op mijn huid.
En toen zag ik Cartouche tussen de pruimen aan iets knabbelen .
Was hij al terug van de wandeling?
Wat had hij vast?
Ik ging er dichterbij staan....
De haas van vanmorgen.
Die was hij met krot en mot aan het oppeuzelen.
Walgelijk.
Echt degoûtant.
Zal die zich straks misselijk voelen.
                                                     

Een uur of twee later zie ik inderdaad een "hoop" van iets op de vloer liggen...de haas in stukken vaneen .
Ik nam krant en keukenrol , daarna water met azijn en dreft ( neen dreft hebben ze hier niet, ik breng dat mee van Belgenland) en er is niets meer van te zien.
Jij kan straks je eten vergeten, maat !
Zeg dat toch niet,zegt Jan,dat beest verstaat dat niet.

Alhoewel.
Spotje kreeg lekkere brokken rond halfvijf.
Cartouche keek me met lede ogen aan.
Niks, Rien, Nada,Nichts!
Begrepen?

Hij ligt nu ongelukkig met zijn kop op Jan's schoot. Misschien smelt die zijn hart wel en krijgt hij toch nog wat lekkers?

De jacht loopt zondag af.
Zaterdag kan Jan nog aanschuiven op de jaarlijkse slotBBQ van de jachtclub, in de cabane.
Geroosterd everzwijn.

Maar je ziet, ook zonder jagers en geweren wordt er gejaagd.
Pif poef paf en gij zijt af.