We koken graag, want van het één komt het ander.
We gaan graag uit eten ook, bij vrienden , voor de gezelligheid, om eens niets te moeten doen, om eens ergens anders te zijn, om eens "weg" te zijn , kortom we gaan ook graag op restaurant.
Veel restaurants zijn er zo niet in deze streek.
Je vindt wel overal gewone restaurantjes waar de dagschotel geserveerd wordt , "menu ouvrier" genoemd.
Omdat de werklieden hier geen maaltijdcheques krijgen maar met hun baas op restaurant gaan eten, van 12 tot 14 uur.
Zo'n menu ouvrier is vrij copieus. Voorgerecht, hoofdschotel, nagerecht of kaas, pichet wijn van een kwart liter, water en koffie na.
Meestal voor een zacht prijsje tussen de 13 en de 15 Euro.( Euri zeggen de Nederlanders)
In ons dorp heb je de "Bardouquet", al beschreven met Aurélia als blikvangster en als rots in de branding die zelfs de meest frigide klant doet smelten door haar Spaanse charme.
En er is ook "le café du Centre".
Beiden zijn omzeggens elkaar waard.
Je kan er dus eten , maar om nu te zeggen dat dat werkelijk "goed" is, dat is weer iets anders.
Er wordt gewoonweg niet met "liefde" gekookt en "liefde" is de allerbelangrijkste troef in de keuken...
Je hebt "La Grange "in Vazérac, maar daar is de bediening dan weer niet zo hartelijk.
Je hebt ook "La table du Cardinal" in Montpezat du Quercy , vanwaar de echtgenoot van de koningin van denemarken afkomstig is.Dat is iets moderner en verfijnder.Tja. Dat is zo.
Maar dan heb je "Lou Bourdié", van Monique Valette.
Sinds drie generaties wordt dit typisch Frans restaurant gerund door vrouwen.
We vieren er onze verjaardagen bijvoorbeeld waarbij je dan zo'n stomme grote hoed met kaarsen op je kop gezet krijgt en Monique en Julie zingen dan bij het dessert uit volle borst " Joyeux anniversaire, nos voeux les plus sincères..." en gans het restaurant zingt mee.
Jan is er gek op welteverstaan ! ( grapje !!!)
Als we iets te vieren hebben denken we aan Lou Bourdié.
Maar ook als we helemaal niets te vieren hebben en zin hebben het er eens goed van te nemen.
Beroemde chefs komen er bij haar op bezoek en ze heeft een "toque" in de Guide Millaut.
De beroemste is Jamie Oliver en als je op zijn site gaat kijken , zie je hoe hij pompoentaart en pastisgebak klaarmaakt in haar keuken.
En zie, deze week stond Monique weer in de krant. Eén of andere bekende Franse chef kwam bij haar op bezoek.
Jaja, de moeite als jullie in de streek zijn. En dat alles voor het bedrag van 18 Euro ( Euri dus voor mijn vrienden).
En weet je wat ?
Ik mag "Monique" zeggen en zij zegt "Geneviève" sinds kort en niet meer "Madame Meunier".
On se fait la bise et à la prochaine !
Zalig toch, eten bij Monique Valette in Bach?
