Toen ik vanmorgen de computer aanzette verraste Google me met verjaardagstaarten, én een berichtje " Gelukkige verjaardag Geneviève".
Enerzijds was ik blij en aangenaam geschrokken, anderzijds was ik er niet goed van dat zo'n machien me op de voet volgt ...
En van dan af regende het berichten, SMS-jes, facebook groeten en wensen, mails, kaarten en facetime gesprekken.
Dus hartelijk dank lieve mensen voor al dat goeds.
Moge het een bijzonder jaar worden.
Onze pa bekeek de sterrenhemel en waarschuwde me weer voor naderend onheil, zijn grote specialiteit.
Goede dingen voorspelt ons vader zo niet, slechte dingen daar is hij een onovertroffen meester in.
" Pas maar op dat je niet bestolen wordt! " , " Saturnus vierkant Pluto, maar kind, je weet nog niet wat je te wachten staat!", inderdaad en in feite had ik dat ook al beter niet geweten, " Je zal afscheid nemen van mensen en dingen! Je zussen en je broer hebben hetzelfde aspect, jaja, erg allez!".
Toch plezant zo'n vader die het allemaal op ons ziet afkomen en ons waarschuwt voor verschrikkelijke ongelukken.
Spijtig dat hij het niet dikwijls voor zichtzelf heeft gezien.
Maar ja, dat is meestal zo , ik zal zelden of nooit Tarotkaarten trekken voor mezelf, al doe ik het met liefde voor vrienden en familie, zelfs voor mijn pa.
Dit jaar wordt dus betekenisvol wat betreft standpunten innnemen en afscheid nemen.
Afscheid van mensen.
Dat heb ik al wel vaker gedaan. Gewild of niet.
Allebei.
Afscheid van geliefden is zelden gewild.
Van vrienden wel.Alhoewel soms ook niet.
Afscheid van dingen, daar heb ik weinig of geen moeite mee.
Een ganse hoop gerief dat hier staat te bestoffen kan ik best missen.
Jan niet .Die zou het allemaal bijhouden.
Ik zou om te beginnen vandaag al de helft willen wegdoen.
Al die potjes en pannetjes. Pff.
Vreselijk als mensen die op bezoek komen er nog een potje of beeldje willen bijzetten.
Maar het liefste geschenk stond onverwacht vanmorgen op mijn ontbijtbord : croissants en de enige echte Jef de Bruges pralines, gemaakt van Barry Callebout chocolade uit Wieze, jaja, en van cacao bonen uit Ivoorkust en daar is Paul de Petter de baas en die zat in mijn klas, de wereld is toch klein denk ik dan.
En er gaat niets, maar dan ook niets boven pralines !
Want zoals papa zegt : " en eens ge 60 zijt, wordt het 70 en 80 en dan gaat het rap hoor !!!!!!" , kan je nagaan, nog net geen 60 en hij voorspelt een roetsjbaan van verjaardagen die voorbij zullen vliegen voor ik er ook maar erg in zal hebben.
Saturnus hé en Pluto ,voor niks goed.
