- Ga je nu mee naar Parijs Jan ,in januari ? , vroeg ik hem terwijl ik een vriendin uit Septfond aan de lijn had. Zij had me gevraagd mijn kamer te delen tenzij Jan me zou vergezellen en we er een plezierreisje zouden van maken in plaats van enkel naar een jaarlijks congres van mijn vereniging te gaan.
- Neen, ik heb geen goesting, ik blijf hier.
Ook goed ,dacht ik, voor mij niet gelaten. Een reisje onder vriendinnen is ook eens leuk.
Een paar dagen later zegt Jan me terloops : Spijtig dat ik niet mee ga, ik had wel graag de Da Vinci tentoonstelling in Parijs gezien....
- Ja, nu is het te laat hé Jan!
Maar vanaf dat moment begon mijn denksysteem in derde versnelling te schakelen.
Hoe, hij wou naar een tentoonstelling? Had ik iets te doen ? Kon ik ergens heen in plaats van naar een tentoonstelling te gaan?
En ja hoor, ik had het gauw gevonden.
In december was er een internationale vergadering waar ik zo graag wou bijzijn en als ik dat nu eens combineerde met die Da Vinci tentoonstelling? Hé? Was dat geen gedacht?
Voor zijn verjaardag bijvoorbeeld.
Even booking.com checken.
Top, hotelletje gevonden dicht bij mijn verenigingshuis.
TGV vanuit Montauban voor een goede prijs.
Tickets tentoonstelling , check!
Audiofoon : besteld.
Bellen naar vrienden in Parijs : ja, ze zouden terug zijn van hun reis naar de zuidpool ( echt hé ) , dus ja ze keken er naar uit.
Inschrijving voor mijn congres, cheque ( hier wordt meestal een cheque gevraagd in plaats van een overschrijving) opgestuurd.
Alles was geregeld.
Nu nog kunnen zwijgen tot 10 november.
Maar ook dat was gelukt.
En mijn verrassing was een succes. Jan had niet gedacht dat ik zoiets zou in elkaar steken.
We keken er naar uit.
De 3e november was ik in Toulouse en hoorde ik terloops van vriendinnen dat er waarschijnlijk treinstaking zou zijn de 5e december.....
We zouden de 6e naar Parijs vertrekken.
Ik was er niet gerust in.
De stakingsdreiging werd realiteit.
Mijn internationale bijeenkomst werd afgelast.
Dat is niet erg, dan ga ik ook naar de Da Vinci tentoonstelling.
Even een kaartje nemen zie : GEEN ENKELE PLAATS VRIJ TOT begin februari , enkel de 4e december kon nog...
Dat is niks, ik vind wel iets anders ....ik ga shoppen, dat zal me eens iets anders zijn dan de enkele winkels voor maatje 38 tot 42 in Cahors.....Of ik ga naar de expo Francis Bacon in het Centre Pompidou?
Wie weet? Niet aantrekken.
We kunnen nog chance hebben met de trein.
Mail van de SNCF ( treinen) : Uw TGV van zondag 8 december is afgelast. U kan uw geld terugeisen....( 't is al iets ! ik dacht dat je bij overmacht niets terugkreeg....)
De volgende dag, tweede mail van de SNCF : uw TGV van 6 december is afgeschaft, maar U kan uw geld terugeisen.
Dat is niks,.We gaan niet klagen hé.
We zullen met de auto gaan.
Danielle, de Parijse vriendin belt. Nous sommes de retour d'Ushuaia, mais est-ce que vous venez quand même à Paris le 7 décembre ?
Ja hoor, we komen met de wagen !
-Oh, dat is goed nieuws, kunnen jullie dan een passagier meenemen naar Parijs?
-Maar natuurlijk, waar moeten we hem oppikken?
- Wel bij ons thuis in Le Vigan....
- Ah.....
Allemaal niet erg hoor, gewoon nog een uur traject langer.
Maar dat is allemaal niet erg, we gaan ervoor.
De dag voor ons vertrek is Cartouche , onze 13 jarige Epagneul Breton zo moe, zo "op" , hoest hij zo hard en is hij zo opgezwollen dat ik van mijn hart een steen maak en besluit hem niet langer te laten afzien.....We vreesden er al een paar weken voor, hij kreeg nog een antibioticakuur, er werden platen genomen die ons niets goed toonden, integendeel.....Maar nu ging het zo snel....
Het was verschrikkelijk, het was zo'n trouwe vriend, we zagen hem zo graag....maar het idee alleen al dat hij zonder ons , terwijl hij in de opvang zou zijn , zou sterven was voor mij een onmogelijke gedachte....
Het huis was plots "leeg" en vooral "stil" ...
We vertrokken om 6 uur de volgende morgen. Changement d'air zou ons goed doen.
Eerst naar Le Vigan , we verloren een uur.....dan naar Parijs.
Alles verliep goed tot zo'n 25 km voor Parijs . Enorme files.
Uiteraard, geen treinen, geen vliegtuigen, geen metro's, geen bussen....Mega- opstoppingen en vooral tijdverlies. De auto's wriemelden als mieren van links naar rechts, de moto's , de scooters, de fietsen , de elektrische fietsen, allemaal zonder licht, de bestuurders zonder helm, voor mij, naast mij, achter mij....Een nachtmerrie.
Al een geluk dat onze vriend voor een taxi koos vanop de Place de la Bastille, want ik zag me niet naar de Eiffeltoren rijden om hem "even af te zetten" . Man, man, man!
Ik had nog vlug voor ons vertrek een bewaakte parking geboekt en dat viel mee.
Om 14.30 u waren we eindelijk in ons hotel.
Kilometers hebben we gestapt en we waren bekaf. Maar toch hadden we nog moed om naar ons lievelingsrestaurantje in de buurt te gaan "Chez Paul" en dronk ik er -zoals gewoonlijk een beaujolais Saint Amour. Ik weet het, niemand lust dat, ik des te liever!
's Avonds bestelde ik nog taxis voor de volgende dag.
Maar liefst zes afzeggingen , niemand wou ons blijkbaar van punt A naar punt B brengen....we begrepen waarom de volgende dag.
We zouden om 9.15 u worden opgehaald , want Jan moest om 10.30 u in het Louvre zijn. We hebben er bijna een uur over gedaan om er te geraken. Maar we zijn er geraakt !
Daar stonden reusachtige files , om binnen te mogen in het Louvre, maar niet voor de bijzondere expo Leonardo Da Vinci...;
Gewoon om naar de permanente tentoonstelling te gaan kijken. " Opening later dan gebruikelijk" stond er op borden. Want door de stakingen van het openbaar vervoer geraakt het personeel ook niet ter plekke natuurlijk. Daar sta je niet bij stil (alhoewel je wel stilstaat doordat je niet binnen kan, uiteraard) ....maar om de deuren te openen moeten er mensen zijn die ze kunnen openen hé !
Ik ging naar het Centre Pompidou maar als ik de rijen wachtenden voor mij zag om naar Francis Bacon te gaan kijken gaf ik het op.
Neen, ik ga naar de hallen en ga naar de winkel.
Rond 11.30u genoot ik van een heerlijke kop warme chocolademelk, ik installeerde me met mijn Tolino ....Jan belt " Ik ben klaar, waar zien we elkaar?"
Dag relax moment.
Vlug naar de Marais. Metrolijn 1 reed wel...want dat is een automatische lijn, zonder bestuurder.
Nog wat kuieren langs de kunstgalerijen Place des Vosges en dan met flinke tred naar het hotel.
Siestaatje en om 19 uur komt de taxi ons halen om naar de vrienden bij de Eiffeltoren te gaan dineren. Meer dan een uur voor 9 km....
Om 23.30u wachtte de taxi buiten op ons.En een half uur later waren we in het hotel.
-Wat gaan we morgen nog doen? ,vroeg Jan
- We kunnen naar de markt aan de Bastille? En wat eten kopen voor morgen?
- Goed plan !
Maar de volgende morgen stortregende het. We bekeken elkaar : NEEN, dat gaan we niet doen.
We kochten een brood voor 's avonds en we zijn uit Parijs vertrokken rond 10 uur. Er was weinig verkeer en al met al was dat dus wel een goede beslissing.
Maar het heeft geregend , gegoten, tot we thuis waren.
Alles viel tegen.
Maar had ik dat niet moeten weten ?
Want wat zei mijn horoscoop nu weer?
Uranus vierkant Mercurius :
Reizen kan in deze periode bijzonder frustrerend zijn. Hoe zorgvuldig u uw plannen ook voorbereidt, alles zal volkomen anders uitpakken dan u had gedacht en u wordt wellicht gedwongen uw reis op de meest onmogelijke tijden voort te zetten of te onderbreken. Aangezien de kans op een ongeluk niet helemaal kan worden uitgesloten, dient men het reizen tot een minimum te beperken.
