Er zijn nog maar weinig mensen aan wie ik een "Zalige Hoogdag" kan wensen.
Maar er zijn er nog altijd. Mijn zussen, mijn broer, Ludwine en Hugo en dat is het dan zowat.
Aan alle anderen wens ik "Vrolijk Pasen", dat is even welgemeend, daar niet van natuurlijk.
En het is ook niet zo dat ik zo katholiek ben of zo, helemaal niet, het is meer een herinnering aan vroeger, aan mijn ouders, mijn grootouders, groottantes en -nonkels.
De nostalgie naar het elkaar weerzien op belangrijke jaarlijks terugkerende momenten.
Tradities, zeg maar.
Als kind uitkijkend naar de klokken.
Zouden ze komen dit jaar?
Zou er veel chocolade zijn?
Zou ik weer die paasbrioche met dat gekookt ei middenin bij het ontbijt geserveerd krijgen?
Hopen dat het niet regent. Stel je voor.
En dan opstaan , je vlug aankleden en gaan kijken....
Naar de paasmis en dan naar de grootooms en -tantes , lekker eten, veel familie....
"zalige" momenten, zeg maar.
En dan later als je zelf ouder bent, de avond voor Pasen alles gereed zetten.
Vroeg wakker worden en de eieren op niet te gemakkelijk vindbare plaatsjes verstoppen.
Je vooral herinneren waar je ze verborgen hebt - maar als je jong bent lukt dat wel ( ik mag er niet aan denken dat ik dat hier in het zuiden zou vergeten waar ik een chocolade ei gelegd zou hebben, rekening houdend met de "huis-relmuis" die gek is op chocolade eieren!) .
Ook hopen dat het niet regent- ik herinner me één Pasen waar ik in de gietende regen de eieren op zilverpapiertjes in de tuin gelegd had....
Nostalgie naar vervlogen tijden.
 |
| van uit de eetplaats |
Ik zou dus couscous royal maken, dacht ik bij mezelf.
Bij de slager in het dorp zag ik het uitnodigende bord "n'oubliez pas vos commandes de Pâques!" .
Ik stapte binnen en bestelde een lamsnek, 2 souris d'agneau en 4 merguez worstjes.
Ik mocht ze vrijdag afhalen.
Je hebt dan ook kikkererwten nodig, couscous uiteraard, courgettes, aubergines, tomaten, rapen, lente raapjes, ui, look, tomaten, pepers, wortelen, zoete aardappel en nog zoveel meer. Maar op zaterdag is er een heel mooie markt in Cahors, een uitstapje voor ons twee . We kennen er onderhand zoveel bekenden tegen dat het een plezier is om er te vertoeven!
Vrijdag dus, ik ontving de bestelling en vroeg terloops aan de beenhouwer hoeveel vlees dat nu in feite voorstelde ?
" Vous êtes combien? , vroeg hij
"Deux ! " , zei ik.
Je had zijn kop moeten zien , toen hij me de zak met om en bij de 2 kilo lam doorgaf.
Gisteren begon ik aan ons paasmenu en na een drietal uurtjes was de klus geklaard.
Ik bekeek de ovenschotel en realiseerde me dat we zeker voor een week te eten hadden.
"Zouden we geen vrienden vragen voor Pasen, Jan?"
Tja, zo laat nog iemand bereid te vinden om de benen onder tafel te schuiven is ook niet evident.
En toch vonden we een ouder bevriend koppel die ons voorstel "zalig" vonden.
"Il n'y aura pas d'entrée, Renée, j'ai trop de viande !"
Ook dat was niet erg.
Er was "zalige" kaas van bij Marty in de hallen van Cahors, de beste kaasboer van het halfrond, Van Trichtgewijs....
Het kon niet meer stuk.
Ik voelde me zowaar Babette, die van Babette's Fest , weet je wel.
Zo was het al met al toch nog echt Pasen in het zuidwesten ten huize Cigalou, een "Zalig" en welgemeend "Vrolijk" Pasen dus .
