"Le petit hameau de Vers" is leeggelopen

We wonen dus in een "petit hameau", in feite een groepje huizen bij elkaar. Waarschijnlijk woonde er eerst een boerengezin, breidde dat uit met zoon en schoondochter, de stallen, een hooischuur en van het één komt het ander.
Nu allemaal omgetoverd tot huizen, vakantiehuizen of permanente verblijven, domeinen soms, kleine kasteeltjes ook, pareltjes of gedrochten, alles is mogelijk.

Wij zijn een "hameau" bestaande uit 4 huizen.

En in de vakantieperiode kan het er best druk zijn.

Adam en Carina.
Een Engels koppel, waarvan de man meestal alleen komt met zijn 5 kinderen en dat gedurende een week of zes!
Inderdaad, een held, die daar niks mee inzit om er alleen voor te staan...zou je denken. Want om naar het zuiden te komen brengt hij Steven ,de Australïer mee. Die blijft dan een paar dagen.
En die wordt afgelost door een Lesbisch koppel , twee leuke Engelse meiden. Waarom ik nu precies het woord "meiden" gebruik is een lapsus van jewelste, want die 2 blijven twee weken en ...zorgen voor de 5 kinderen.

Ondertussen reist Adam naar Polen, naar Londen, naar PArijs, naar Dubai en komt hij terug om op zijn computer zitten te werken;

Het meisjeskoppel wordt afgelost door Pauline, Adam's moeder, die dit jaar maar 2 weken van haar tijd opgeofferd heeft om zich over de 5 kinderen te ontfermen.

Ondertussen reist Adam naar Londen, Polen, Nederland en komt hij samen met vrouwlief ,die zich toch 2 dagen vrij kunnen maken heeft deze zomer,ondanks haar drukke bestaan in Londen, om twee van de 5 kinderen terug mee te nemen naar huis voor onderzoek.

Maar nu zijn ze allemaal weg en gaan ze weer naar school, niet naar om het even welke school, maar de allerbeste school in Londen en daarom moeten de ouders zo verschrikkelijk hard werken, want die school is bijna niet te betalen. Dat is tenminste wat ze ons vertellen.

De kinderen leren er in elk geval iets wat de ouders op hun school destijds niet "aan"geleerd hebben : "het volledig negeren van andere Europeanen die niet tot de Commonwealth behoren en het totaal superieur tevreden zijn met het eiland Engeland en al zijn aanhangsels ( genre Canada, Australïe,Gibraltar, de Falklands en al de rest wat we vergeten zijn maar waar ze wel nog altijd baas van zijn op één of andere manier) "

Vreselijk eng.
Is dat een vooruitgang?
Ik denk het niet.


Patrick en Catherine.
Een Frans koppel dat in Parijs woont.
We hebben elkaar nog niet vaak ontmoet.
Maar best vriendelijk.
Doen hun eigen ding en voeren elk jaar verbeteringswerken uit aan hun teloor gegane familiehuis.

Er staan bijenkorven in hun tuin. Die behoren toe aan hun zoon,Adams.
Neen dat is geen typfout.Die heet echt zo en neen dat is geen familie van de Engelse Adam.
Het zijn andere mensen.

Paul en Lynn , de Engelse bovenburen.
Die waren hier allebei en dat was goed en weer leuk om ze samen te ontmoeten.
Wat een verschil een mens kan maken?!
En die is nu ook weer voor een week of drie alle zomerfestivals in Wales aan het afschuimen.
Verloren gelopen hippies die in een andere wereld leven.

En dus zijn wij alleen.
En dat is goed.

We hebben nog veel bezoek. Les "vacanciers", les "passants" zoals ze hier worden genoemd en waar iedereen in het Zuidwesten mee te maken heeft, vrienden en kenissen die op weg naar Spanje, Carcassonne of Portugal langskomen, om hallo te zeggen en om een hapje ( lees hap ) te komen eten, ten huize "Cigalou" ( het krekeltje).

Woensdag was zo'n leuke dag.
Drie oud-klasgenoten kwamen langs.
Eéntje woont in Toulouse waar ze prof Biologie is en de twee anderen in of rond Aalst.
Wat was het een fijn weerzien.
Wat een herinneringen!
Hoe goed je elkaar kent als je 12 jaar in dezelfde klas hebt gezeten en je karakter gevormd hebt met en dankzij hen .
Hoe iemand spreekt, beweegt, zijn ongezouten mening zegt of juist niet.
Alles was "echt" en daar ben ik echt dankbaar voor.

En vanavond een jeugdvriendin Kristien die ook een buurmeisje was aan zee, in Westende.

't Zal ook weer leuk worden.

En ondertussen, tussen al die "degelijke maaltijden" door, heb ik 17 potten confituur van Reines-Claudes en Mirabellen gemaakt, gekregen en gekocht want geen enkele pruim op onze hectare pruimenbomen, evenveel conserven sperziebonen en courgettes ingemaakt, ratatouille gemaakt en gestereliseerd, ook fruit vacuüm getrokken en ingevroren.
Man je wilt het niet weten !
Niks te doen in de sudouest.
Vandaar dat ik zo van die stilte houd als "le petit hameau de Vers" leeggelopen is .