Na een welverdiende zalige nachtrust werd ik rond 7.15u wakker en bedacht ik dat ik in feite nu in Andorra had kunnen wakker worden, quod non...ik zag dat Jan al was opgestaan. Ik hoorde dat hij het vuur aan het aanwakkeren was in de Behrman haard , de honden lagen nog zalig te dromen en ik bedacht dat de poetsvrouw binnen een uurtje al heel opgewekt en monter "Bonjour Geneviève!" zou zeggen..Pff, daar had ik weinig zin in, maar bon, er was geen alternatief.
Ik stond op, maar dat lukte niet zo best. Heel kramikkelig in feite. Ik was gebroken. Een ander woord heb ik er niet voor.
Ik had zo'n rugpijn dat mijn adem soms stokte , ik kon met moeite iets zeggen...
Na me te hebben aangekleed kom ik voorzichtig de trap afgestrompeld. Jan ziet onmiddellijk dat het niet goed met me gaat en wordt zenuwachtig, zoals steeds het geval is als het minder met me gaat.
Hij is dan zo ongerust, één of ander trauma uit een vroeger leven.
En in plaats van dan medelevend te zijn wordt hij boos.
Onderhand heb ik dat wel door , zoals alle vrienden rond ons trouwens.
Het is lang geleden, maar bon, wat doe je eraan.Ik kan niet "uit de voeten" zoals ze bij ons in het noorden zeggen.
"Doe dan toch je steunkorset aan", zegt Jan .
Doe ik.
Voel me iets beter.
En ik weet natuurlijk hoe het komt dat ik zo'n pijn heb: door het sleuren van de koffer , trap op, trap af, ter hoogte van mijn ellebogen, door al het geren en gesleur gisteren, zonder steunkorset...tja, overmoedig geweest.
Dus neem ik een ibuprofen in de hoop dat het vlug voorbij is.
Ik bel naar mijn vader die jarig is, 84 alstublieft.
"Ah ja, " zegt hij, "nu voel je eens wat het is als je ouder wordt"...
Veel steun en hartverwarmende woorden heb ik daar ook niet echt aan, bedenk ik.
's Middags kleine siësta, en zie, waarempel , rond een uur of twee ben ik weer de oude.
Jan nam mijn poetstaak over , en ik kon de krant lezen.
Met een beetje rust kwam alles goed.
Een geluk dat ik zoveel rust kan nemen.
Constant postte foto's van Andorra op facebook en ik kon alleen "snif,snif,snif" antwoorden.
Andorra ? Neen het zal geen obsessie worden, ik ga daar gewoon niet meer naartoe!
