Een man bewaakte de bron, waarin je op het filmpje goed kon zien dat je een gevaarlijke aarden trap af moest om dan te ontdekken dat er zo goed als geen water voorradig was...
Kan je nagaan dat je de 10e in de rij zou staan en je dus helemaal voor niets gekomen was.
Het zijn vrouwen die water halen en zoals gezegd zijn ze daar de ganse dag mee bezig.
Daarom kunnen ze niet naar school.
Ze zorgen voor water en zonder water....overleef je niet.
Rita belde.
- C'est dans ma qualité de conseillère ...dat ik bel hé Gene, ons drinkwater is vervuild, je mag er niet meer van drinken. Tot nader order. En je kan om flessen plat water gaan bij Gardes in Castelnau...
- Ah bon. Wat is er gebeurd?
- Er zou een bacterie in zitten, ergens in de bron La Chartreuse in Cahors. DUs niet drinken hé Geneke ! Ik ga verder rondbellen in het dorp en bel jij ook naar een paar mensen?
Uiteraard.
De buurman.
Maar hij gaf geen teken van leven en ik bedacht dat ik zijn GSM nummer niet had.
Bref.
Jan gaat naar Gardes om plat water.
Terwijl hij weg is, krijg ik telefoon van de SAUR.
Dat is de watermaatschappij.
Dat we dus niet van het water mogen drinken en dat we tot twee maal per dag plat water mogen gaan halen in het dorp.
Jan komt terug met twee flessen water.
Eén fles heeft hij bij de buur afgezet, die ondanks zijn getoeter ,geen gehoor geeft aan het toch ongebruikelijke geluid in deze stille vallei.
Het is pikdonker en dan kan je niet tot aan zijn voordeur, aangezien het er zo glad is door de modder...
Niets aan te doen.
Jeanette hoeven we niet te verwittigen. Ze neemt water uit eigen bron.
Dat scheelt.
De waterbak van "de jongens" wordt uitgekieperd en ik vul de bak met flessenwater.
Cartouche rept zich naar de bak en drinkt hem-ongelofelijk maar waar- volledig leeg.
Dat is nog nooit gebeurd.
Jan en ik bekijken elkaar met grote ogen.- Zou hij dat zo'n lekker water vinden, Jan?
Geen idee.
- Of het water van de kraan is verschrikkelijk slecht...
Ook dat is mogelijk.
Maar we besluiten alvast de volgende dag een aantal flessen te gaan kopen in de supermarkt. En daar deden we goed aan, want de rekken stonden er maar leeg bij en we hoorden niets van de SAUR...
Ondertussen is de buurman op de hoogte.
Hij rijdt op zijn beurt ook eens naar Gardes en komt gezellig aperitieven met een fles water in zijn hand...
-Un petit Ricard, ça tue les bactéries !.
Ook waar.
Het wordt meer dan één Ricaardje.
En zie, vanavond kwam het verlossend telefoontje van de SAUR.
Alles is weer in orde.
Morgenvroeg kunnen we weer op de onze gebruikelijke manier onze tanden poetsen.
Maar echt, zonder water is het geen leven.
Stel je voor dat je ook geen flessenwater zou hebben.
En ik denk terug aan die lieve en zo intelligente Dokter Horaz.
Het enige vrouwelijke parlementslid in Yemen.
Hoe zou het met haar zijn, nu de toestand in dat land zo verschrikkelijk verwarrend is.
Zucht.
Miserie alom.
En dan zit ik te klagen over twee dagen zonder lopend water.
