Aude,Stienus en Gustje zijn hier een week geweest tijdens de nieuwjaarsperiode. Ik keek er geweldig naar uit,zoals steeds. We hadden nog het babybedje van Rita staan, we zijn het park van de Engelse buren gaan halen, van Céline kreeg ik babyspullen en een heuse babystoel ( genre chicco wat in mijn tijd heel erg in de mode was en nu achterhaald is. Als ik die heerlijk zachte gecapittoneerde stoel vergelijk met de huidige ,heel onconfortabele triptrapstoelen, die heel 'in' zijn, want strak en strak hoort het tegenwoordig te zijń , dan was ik toch liever vroeger een baby dan nu, echt waar) , dus , kortom, bref, ik was klaar voor de invasie.
Maar zie, bij de babystoel,het park,het verzorgingskussen, het babybed kwamen ook uit de wagen: een relax, een babybjorn,een maxicosi, een buggy,een sterilisator,babymelk, speciale flessen water ( ander water dan Frans water ?!) ,pampers ,alle babypakjes, tutten, tuttenspelden ,medicamenten,een babybad, een babyverzorgingskussen met plank om over het bad te leggen, een babybord en twee speciale babylepeltjes, nog wat groenten en fruit voor de 'warme maaltijd en de fruitpap', en gelukkig heb ik een thermomix die kan stomen, anders- geen moeite hoor !- hadden ze hun speciaal stoomketeltje ook meegebracht.
Oef! Ze hadden natuurlijk ook zakken kleren mee voor hunzelf, en nog wat boodschappen die ik gevraagd had om mee te brengen en zie ,mijn kot stond VOL!
Ik denk dat ik alle dagen een machien gewassen heb, getracht heb om Gust eten te geven,wat niet altijd succesvol is, en dan staan kijken vooral naar hoe dochterlief zich bereddert met die kleinzoon!
Ze doet dat zo zorgzaam, zo vol empathie, ze bedenkt alle mogelijke redenen waarom Gust weent en is door het dolle heen als hij lacht en/ of schaterlacht. Want dat doet hij ook ,waarbij we allemaal wegsmelten uiteraard.
Maar kleine Gust kan vooral heel hard en lang en luid wenen. Waarom, dat is de vraag. Er is helemaal geen reden soms, meestal zelfs...
Ingrid, zijn andere oma vertelt dat ze Stienus eens op zolder gezet heeft om eindelijk eens van het gehuil verlost te zijn, misschien is dat dé oplossing voor Aude?
Haar nachten zijn bijzonder kort , en op bepaalde momenten zit ze er echt door. Je zou voor minder. En dan is dat nog geen huilbaby hoor mama!
Ik mag er niet aan denken.
Dus ,ik was heel blij dat ze er waren en dat we samen nieuwjaar hebben kunnen vieren. De week was eens te meer té kort, maar...ik moet toegeven dat ik zo moe was van dat ventje en die ganse uitzet, dat ik ook blij was met het vertrek...
Alhoewel ik ze nu ook wel weeral mis, nooit content zeker?
