Van 's ochtends tot 's avonds zit hij op zijn blauw paard en hoor ik het gebrom van de tractor die eerst in lange rijen tussen de bomen het gras maait en daarna in diagonaal hetzelfde doet.
Dat is toch niet niks hé. En heel dikwijls probeer ik hem tot enige gematigdheid te bewegen, maar niets helpt.
Soms denk ik dan wat een geluk dat hij dat allemaal kan en vooral "graag" doet, want ik zou niet weten wat ik zou moeten aanvangen met al die bomen, dat gras, die takken, die struiken en die vruchten...
En plantjes heeft hij ook al gekocht en geplant.
In de "jardinière", in potten en bermen, het ziet er goed uit.
Ik ken het nauwelijks het verschil tussen een begonia en een lobelia, tussen een hanggeranium en een gewone geranium , en vooral ik onthou die namen van die bloemen niet. Geen avance, het dringt niet in mijn aflorische kop door .
Niks gewoon...
