Dagenlang is hij bezig geweest, l'homme de la situation .
Snoeien, snoeien en nog eens snoeien.
Hij was bang dat zijn twee snoeikompanen het dit jaar zouden laten afweten. Ze hadden wel herhaaldelijk beloofd om op het appel te verschijnen, ergens in de loop van de maand maart, maar het is hier een ongeschreven regel dat je er hen niet moogt aan herinneren.
In de zin van "beloofd is beloofd, dus wees nu niet onbeleefd en platvloers om er ons op aan te spreken...".
Dus deed Jan zijn best om de klus alleen te klaren dit jaar.
Maar zie, afspraak is inderdaad afspraak.
Jean-Claude belde en vroeg of Jan aan het snoeien was.
"Oui, Oui ,Jean-Claude , il avance bien"
"Ah bon, j'espère qu'il m'en a laissé quelques uns?" vroeg hij al lachend, want de dag erop zou hij komen helpen.
Ik had nog net de tijd om het heugelijke nieuws aan Jan te gaan vertellen in de pruimgaard dat er opnieuw telefoon was.
Denis dit maal.
"Bonjour Geneviève, ici Denis Foussat . Jan est dans les environs ?"
"Oui,oui, Denis, il est dans les pruniers"
"Qu'il y reste, je viens l'aider mardi! Et mercredi et jeudi, on verra bien où on y sera à ce moment là!"
Jan in zijn nopjes.
En de beide heren zien het als een leuke ontspanning en een jeugdherinnering ook, want ze vertellen dan honderduit over wat ze allemaal meemaakten tijdens de snoei van de fruitbomen.
Over de teloorgang van de fruitteelt ook, hoe iedereen wel een boomgaard had tot een jaar of 10 geleden, maar dat het nu anders gesteld is door de mondialisering, allemaal des te grotere multinationals die de gronden opkopen en bewerken en laten bewerken door wat eens zelfstandige boeren waren...
En na het snoeien, zo tegen een uur of 12 komen ze al lachend naar boven gewandeld en is het tijd voor de apéro.
Saucisson, toastjes met pâté, olijfjes, rosé of porto of whisky.
Ze lusten het en ze zien het zitten.
Neen ze blijven niet eten, "madame m'attend" of "Simonne n'apprécierait pas..."
En na de siësta , tegen 14.15 h komen ze weer welgezind naar le Cigalou en nemen ze de zware snoeitaak weer op.
Rond 17.30h hebben ze er weer genoeg van en wordt de late apéritief genuttigd.
Er wordt afgesproken voor de volgende dag.
En zo gaat dat een paar dagen door.
Jan valt voor TV in slaap rond een uur of 10 , volledig afgepeigerd van de zware karwei.
Moe maar voldaan.
We kunnen er weer tegen, de vallei is proper langs onze kant.
Nu gaan de boeren beginnen labeuren.
En het zal weer mooi zijn deze zomer.
