En vandaag wuifde hij heel hard met zijn handje, hij kon maar niet vlug genoeg in het vlietuig zitten.
Vermits we nog nooit in Bergerac waren geweest besloten we ten lange leste ook eens "een dagje vrijaf" te nemen en er een heus reisje van te maken.
En het was me het dagje wel.
Gisteren de honden bij Mme Diczy afgezet, kwestie van geen stress te ondervinden bij vetrek, rondrit en terugkomst.
We liepen wat rond in Bergerac, maar 's maandags is alles er dicht. En daar stonden we dan met de parkeermeter die volgepropt was met muntstukken zodat we tot 14.30 u zorgeloos konden blijven staan op een pleintje vol restaurantjes...
We verkenden de oude binnestad en ontdekten het standbeeld van Cyrano de Bergerac.
Kleine kronkelende steegjes, heel oude huisjes, wel mooi, heel pittoresk.
Maar ik ontdekte twee aangeprezen etablissementen .
Een café "Au Plus que Parfait" waar we een aperitiefje namen in afwachting van het restaurant dat pas een kwartiertje later open ging. En een top restaurant ( deux toques dans le Guide Millau ) "L'imparfait" die zichzelf -wat mij betreft - mag herdopen in " Au parfait " , tout court.
We bekeken de kaart, tja, de menu "découverte" , dat zagen we wel zitten en we zouden terzelfdertijd de wijn van de streek kunnen proeven....
"Allez, Jan, ik trakteer" en we namen plaats op het gele terrasje.
"Vous êtes nos premiers clients sur la terrasse cette année"
"J'espère que nous vous porterons bonheur monsieur" antwoordde ik glimlachend.
En zie, al gauw liep het kleine terrasje vol.
Het was heerlijk, Jan heeft het wel een keer of zes herhaald toen weeenmaal terug in de auto zaten.
En de wijn was zo lekker dat we de boer op gegaan zijn om de domeinen te gaan zoeken en de wijn ter plekke te kopen.
Dus als jullie ooit in Bergerac zijn, en het mag eens iets kosten, vooral doen, zou ik zo zeggen.
Op 3,5 km van dat oude centrum vonden we Domaine des Costes . Alle deuren stonden opne, maar geen wijnboer of boerin te zien.
Eens aan de achterdeur van het witte woonhuis aankloppen?
Een heel oud vrouwtje, krom van de reuma, doet de deur open.
Of we wijn konden proeven die we zonet in het restaurant met veel genoegen hadden gedronken?
"Bien sur madame, je vais même vous faire goûter le même ",lachte ze .
En wat doet dat braaf mens?
Die kruipt in haar auto om naar de proeverij 25 meter verder te gaan...Niet te doen.
We proeven en praten een beetje, Bernadette en Jacques waren klanten....Chirac dus.
Jaja, on a le flair !
We proefden en kochten en ik hielp haar de glazen af te ruimen en de fles Montbazillac in een speciale ijsbak te zetten.
Ze kende ook oneerlijke Belgen ,zei ze, die met een man of acht binnen komen om te proeven en terwijl ze in één of andere achterzaal nog een doos ging halen, reden ze weg zonder te betalen.
Ik was beschaamd in hun plaats...dat is er toch echt over.
En vandaar reden we langs zinnestrelende bochten en dalen en heuvels terug naar huis, terwijl we elk dorpje of stadje aandeden en bezochten.
Het was een memorabele dag en een superleuke uitstap . Voor herhaling vatbaar. En dan gaan we eens langs de andere kant van Bergerac, Tessa bezoeken, als ze nog eens in het land is, want beloofd is immers beloofd !
