 |
| Spot |
Het zag er veelbelovend uit.
Jan zou 's avonds gaan eten met vrienden in Cahors, dus ik zou eens niet koken.
Maar nog beter, ik zou me voor TV ploffen en zonder gratuite opmerkingen van partnerlief naar de meest onwaarschijnlijk vrouwelijke verkeerde programma's kijken, genre "zo de man zo de vrouw" van Jani om me luidop af te vragen of hij nog verschrikkelijker tekeer kan gaan tegen mensen of naar "komen eten, nieuw seizoen" en me doodergeren dat het er echt over is en hoe ze toch die koppels uitkiezen !.Of naar "met vier in bed" en me verkneukelen over al die mensen met B&B's en zo blij zijn dat wij dat niet gedaan hebben....
Het is zeven uur en ik skip opzettelijk "het nieuws" om nu eens geen wereldellende te horen of over De bende van Nijvel en stilletjes denken aan Willy Acke , hoe die zich destijds vastbeet in dat dossier en hoe hij aan zijn einde kwam, het deksel dat van het smerig potje wordt gerukt, zo blijkt..Of over Catalonië, waar ik eerst enthousiast de beelden bekeek, maar stilletjes aan mezelf toch begon af te vragen of dat nu wel zo'n goed idee is, na de Brexit, of Europa op zijn einde loopt, of niet.
Niets van dat.
Voor mij geen nieuws vandaag.
Ik smeerde twee boterhammen, neem water en wijn en ging voor TV zitten.
Lap, telefoon.
Eerst mij zus ( dat wil dus zeggen dat er nog telefoontjes zullen volgen) ...
Daarna mijn dochter.
Daarna mijn nichtje.
Daarna ( Echt? Echt !) Inès , een vriendin die ik al twee jaar niet meer gezien heb....
Het is ondertussen 21.45 u.
Jani is een ander koppel aan het zoeken voor zijn programma, bij Komen eten hebben ze alles opgegeten en in Met 4 in Bed slapen ze al ondertussen.
Terwijl ik met Inès praat hoor ik een auto wild de oprit oprijden en een paar seconden nadien wordt er nogal hard op de voordeur geklopt...
Blijf aan de lijn hé Inès en als je me niet meer hoort bel dan de 112. ..
Bonsoir Geneviève , est-ce que Jan est là ? J'ai quelques colverts....
Geen paniek, het is Gilbert.
Mais c'est beaucoup trop Gilbert !
T'inquiètes ! roept hij nog lachend na, en hij verdwijnt weer in de donkere nacht...
Het is 22 uur en al de guilty pleasure programma's zijn afgelopen.
Het zal voor morgenavond zijn, denk ik bij mezelf. Want dan gaat Jan weer op stap en kan ik mijn schade hopelijk inhalen.
De volgende dag....
Jan is moe van zijn avondje uit.
Vandaag doe ik eens niets!
Goed idee, doen ! roep ik lachend terwijl ik me klaarmaak om met de honden te gaan wandelen.
Halfweg denk ik terug aan de eenden en ik bel Jan op zijn GSM.
Iets vergeten zeggen, je zal toch "iets" moeten doen vandaag, want Gilbert heeft 5 wilde eenden onder de auvent gelegd!
Miljaar hé !
Ik weet het, maar je kan ze moeilijk weggooien....
Het zou een kalme, rustige dag worden. Na de ochtendwandeling , de krant lezen, beginnen kuisen , eten afwerken want Jan zou er vanavond toch niet zijn en dus werd het restjesdag, dan een kleine siësta, wat op de computer, misschien een kleine wandeling want het is en blijft steevast 27 graden, dagelijks.
Maar tijdens de wandeling waarbij ik Spotje meer dan eens moest opwachten , want hij wordt echt oud , kwam Serge, de loodgieter al naar beneden gereden met zijn camionette. Raampje naar beneden, een heel vriendelijke glimlach en pientere ogen, een heel rustige man :
" Ca va Geneviève ? Avec ce beau temps? "
" Ca va Serge. Jan est probablement devant la maison en train de découper des colverts"
Serge is ook jager en kent ons vrij goed.
Hij kwam de boiler nakijken, want die is nog onder garantie en laat het soms afweten.
 |
| resultaat na de pluk...... |
Eerst zie ik Catherine , de Franse buurvrouw.
Ze toont mij schelpjes die ze in de gracht vindt...Ze denkt dat het Tulinnes tronquées zijn, nooit van gehoord. Ze doen me denken aan "tourelles" . Ook zo'n gewrongen torentjes waarmee we, toen we kind waren, papieren bloemen kochten aan zee....
Ik zocht die tulinnes later op in de woordenboek, doch kon het niet vinden. Catherine vertelde me de dag nadien dat ze zich vergist had, het waren billunes tronquées, ik twijfel....
 |
| bullimes tronqués |
Neen, Patrick gaat een tornooi ballen gooien spelen vandaag...morgen?
Ok, morgen!
Ik kom thuis en Serge en Jan bespreken de jacht van de afgelopen dagen...Ik ga ondertussen brood halen bij de bakker in het dorp.
Soms neem ik een baguette, soms een flûte , maar soms een klein donker broodje "en barquette", een een bakje, en dan vraag ik om het te snijden.
En wacht, uiteraard, op een broodzakje...maar ze denkt dat haar werk erop zit .
Vous voulez un sac ?
Ja wat had ze dan gedacht? Dat is dat brood zo maar losjes in mijn boodschappentas zou steken?
Zeer tegen haar zin stopt ze het broodje in een zakje.
Tot hiertoe ergerde ik me aan de plastic broodzakken die ze met een plakband toeplakken, zodat je de zak eerst moet opensnijden vooraleer je het brood eruit kan halen en waarbij je dus een andere zak moet klaarliggen hebben o het brood er nadien in te doen, want de plastic zak is naar de vaantjes.
Maar dit doet me terug verlangen naar de plastic zak . Non mais !!!
Na deze beloftevolle tweedaagse stel ik me toch wat vragen.
Ik had de indruk geleefd te worden.
Het zag er nochtans zo veelbelovend uit....
 |
| Cartouche |
