Gisteren sprak ik af met een vriendin in Cazes-Mondenart, een onooglijk dorpje hier tien kilometer vandaan, om dat er 'foire' was, zei ze.
'Foire' is niet hetzelfde als marché. Marché is de wekelijkse markt waar je groenten en fruit, bloemen en manden, vlees allerhande koopt en foire is dan eerder de maandelijkse markt waarop er ook schoenen en kleren en naaigerief en granen en zaden aangeboden worden in de kleine dorpjes. Want in grotere steden is er wekelijks een grote marché waar je uiteraard veel meer vindt. Er is een mooie markt, twee maal per week in Cahors. Vooral 's zomers leuk en belangrijk, want veel toeristischer dan gedurende de rest van het jaar. In Montauban is er ook wekelijks markt, ook op zaterdag zoals in Cahors en die markt is dan wel meer zuiders getint dan Cahors, veel meer Marokkaanse en Algerijnse kramen, veel meer kruiden, veel volkser.
Wij gaan graag op maandagmorgen naar Caussade. Foire en markt tegelijk en ook 'marché au gras'. Dat zijn dan ganzen en eenden die uitgestald staan mét of zonder lever , grote beesten die echter overheerlijk zijn als confit of rillettes of ook nog fritons. Tja, jullie zullen het moeten komen proeven om te weten waar ik het over heb.
Dat allemaal om uit te leggen waar die foire of de markt op slaat en wat jullie aich daar moeten bij voorstellen.
Ik had dus gehoopt op zo'n kraam of 20 in Cazes-Mondenart. Viel dat even tegen, vijf verkleumde marktkramers, met geitenkaas, groenten, vlees ,vis en dan een kippenkraam.
Aangezien Jan morgen jarig is en ik hem al lang beloofd heb om 'vol au vent' te maken, vroeg ik om een soepkip. Ik had geen idee dat dat gewoon 'une poule' is, en een kip om te braden is 'un poulet'. Dit terloops opdat jullie het ook zouden weten indien jullie echt beslissen om langs hier te komen...
'oh chouette, une poule pour faire du poule au pot' , zegt Pierette, de vriendin in kwestie.
Ah neen zeg ik, ik ga vol au vent maken.
' Qu'est- ce que c'est?', vraagt Pierette.
En voor ik kan antwoorden , begint de marktkraamster een ganse uitleg te geven over wat vol au vent is. Haar schoonvader is immers Vlaming, zegt ze terloops, en ze heeft wel aan mijn accent gehoord dat ik uit het noorden kom.
We lachen samen omdat ik er haar op wijs dat ik aan haar accent hoor dat zij uit het zuiden komt, maar ze is oprecht blij haar kennis van de kippengerechten te kunnen delen en te kunnen rekenen op mijn heftig ja- geknik als blijkt dat ze het allemaal kan uitleggen.
Zo, dat was leuk.
We zouden het daar niet bij laten en een koffie drinken samen . We lopen de straat af, geen café. We vragen aan een voorbijgangster of zij soms weet waar we een koffie kunnen nuttigen?
' Ja hoor, bij de bakker, want het café is in verbouwing'.
We gaan binnen bij de bakker , vragen of we er koffie kunnen krijgen, jazeker!
En de bakkerin sleurt twee stoeltjes naar voor en schuift een piepklein tafeltje tussen ons in. Melk heeft ze niet, maar koffie wel. Twee euro, allez belachelijk goedkoop. Ondertussen komen er klanten om brood, slaan een praatje, spreken ons ook aan, als zijn we meubilair van de zaak.
We nemen afscheid en op weg naar huis herinner ik me de vol au vent van mijn eerste communie, mijn peetoom had het gemaakt met 'sepieten' zei hij. Ik dek dat het cèpes zijn, de grote dure paddenstoelen die je hier vindt.
Of de vol au vent van meme , op feestdagen en de heerlijke rijstsoep die ze maakte van de bouillon.
Of die van mijn zus Anne, ook vermaard tot buiten de contreien.
Ondertussen zijn we een dag verder: de bouillon is rijstsoep geworden, de kip is gepeld, de balletjes in de bouillon gekookt, morgen maak ik de saus met de opgespaarde bouillon en de honden krijgen het vel en de ingewanden, want daar houdt Jan niet van.
Het wordt een reuzeleuke verjaardag, met kippensoep en koninginnehapjes. Echte, van vroeger, we gaan smullen, daar ben ik zeker van.
