We zouden samen naar de film gaan Rita en ik.
Dat was jaren geleden.
"Silence", dat zei haar wel iets.
Ik had een paar recensies gelezen en dacht dat het een redelijk gruwelijke film zou zijn.
"Lala Land" was dan meer wat ik zoal zag zitten.
Maar goed, het werd Silence.
Het verhaal is verfilmd door Martin Scorcese naar een boek van Shusaku Endo.
Even Wikipedia bijhalen :
De jezuïeten Sebastião Rodrigues en Francisco Garrpe reizen in de 17e eeuw van Portugal naar Japan om te achterhalen wat er gebeurd is met hun mentor, priester Cristóvão Ferreira.
In 1966 bracht de Japanse schrijver Shusaku Endo de roman Stilte uit. Het boek, waarin de vervolging van katholieke Japanners centraal staat, was gebaseerd op zijn eigen ervaringen met religieuze discriminatie en racisme. Begin jaren 1970 vormde Endo het verhaal zelf om tot een scenario voor de Japans-Britse verfilming Chinmoku (1971) van regisseur Masahiro Shinoda.
In 1988, na het zien van Martin Scorseses film The Last Temptation of Christ, stuurde de New Yorkse aartsbisschop Paul Moore het boek van Endo op naar de regisseur.[2] Scorsese, die een katholieke opvoeding genoot en ooit hoopte priester te worden[3], was meteen onder de indruk en schakelde de hulp in van zijn vriend Jay Cocks om het boek om te vormen tot een scenario.
Het zou om een redelijk waarheidsgetrouw verhaal gaan.
Het verhaal is gedeeltelijk gebaseerd op historische feiten. Cristóvão Ferreira was een Portugese jezuïet die de meest controversiële apostaat werd in de geschiedenis van de orde. Van 1609 tot 1633 was hij werkzaam bij missie van de jezuïeten in Japan. Hij werd in 1633 gearresteerd en gaat daarna samenwerken met de Japanse inquisitie. Dit had een golf van ontzetting en vooral schaamte in de orde van de jezuïeten tot gevolg. Honderden jezuïeten meldden zich aan om naar Japan te reizen, Ferreira te bewegen op zijn besluit terug te komen en in zijn plaats als martelaar te sterven. Er zijn zes pogingen vanuit Manilla bekend, die hebben geleid tot een aankomst in Japan van groepen jezuïeten met dat doel. In alle gevallen werden de priesters snel na aankomst gearresteerd en dat leidde of tot de dood of tot eveneens apostasie. De bekendste van die pogingen dateert van 1643. Daaraan namen vier jezuïeten deel, waaronder ook een priester met de naam Sebastião Rodrigues. Het eindigde – na marteling – voor deze vier ook in apostasie
In de aanloop naar de première van Silence werd de film in Rome vertoond aan zo'n 400 jezuïtische priesters van het Pontificium Institutum Orientalium Studiorum Op 30 november 2016 had regisseur Martin Scorsese ook een ontmoeting met paus Franciscus ...
Naargelang de film
evolueerde, voelde ik me meer en meer ongemakkelijk.
Ik kon me maar niet
voorstellen dat er een film gemaakt werd anno 2017 om de bekering tot
het katholicisme aan te prijzen, zoals hier het geval was.
Hoeveel mensen , hoeveel
honderdduizenden zijn gestorven voor de kerk? Voor een geloof? Voor
DE waarheid ?
Hoeveel oorlogen zijn er
gevoerd en worden er nog dagelijks gestreden voor het arrogante idee
dat wat ik denk de enige waarheid is?
Waarom, maar waarom toch
willen mensen anderen overhalen te denken zoals zij?
En ervoor af te zien.
Voor mij was er zoveel
meer waarheid in wat de Japanners zegden in de film " uw
godsdienst aardt hier niet. Ga terug".
Natuurlijk was de aanpak
van de Japanners gruwelijk. Uiteraard getuigden hun martelingen
evenzeer voor intolerantie. Maar omgekeerd was ook waar toen de
inquisitie in Europa hoogtij vierde.
En toch had ik zo'n
benard gevoel dat Scorcese ons wil doen geloven dat katholieken "meer
waarheid" hebben dan Japanners( bijvoorbeeld) en dat er onrecht
werd aangedaan aan de priesters die die waarheid op andere
continenten kwamen verkondigen.
Neen, deze film had voor
mij niet gemoeten.
Het is een verheerlijking
van het sterven voor een godsdienst en intolerantie die van beide
kanten komt.
Echt.
