Je kan tegenwoordig geen magazine openslaan of er staat wel een artikel in over het tenietgaan van de bijen.
We moeten er alles aan doen om bijen in leven te houden, want anders gaat gans onze biotoop om zeep.
't Is maar om te zeggen dat dat hier in Castelnau-Montratier niet waar is.
En bij deze : Adams, de zoon van de Parijse buur heeft hier maar liefst 7 "keven" staan, en als je de weg bovenlangs ons huis neemt, dan hoor je het gezoem en gegons van honderdduizenden van die beestjes.
Neen, die komen niet rond je hoofd vliegen, wat een ware nachtmerrie zou betekenen.
Die blijven in de bloesems, in de bomen, in de bloemen hangen en vliegen dan vliegensvlug met hun buit naar de korf.
Korf is nogal een idyllisch woord voor een soort veredeld vogelnest, als je het mij vraagt.
Bovendien is Adams zo een gast die wel keven zet, maar niets doet voor die diertjes, in de winter bvb zal hij daar geen ersatz suiker insteken. Ah neen, hij is echt een boer van hier : het moet opbrengen, niet andersom.
In elk geval zijn 7 keven zijn zichtbaar van op onze oprit, ter verduidelijking :
Ter verduidelijking weerom, hieronder een foto van Adams ( zo geschreven, geen tikfout van ondergetekende) zijn ouderlijk huis, langs de rechterkant van de oprit :
Karina, de Engelse buurvrouw wiens huis nog dichter bij de bijenkorven staat was bezorgd afgelopen jaar of ze daar niet te veel last zou van hebben.
Hier wonen Adam ( volgens mij dan weer correct geschreven ,maar dat is een Engelsman) en Karina , eind van de oprict links:
En ja er zijn wel degelijk regels die de minumum en maximumafstand van dergelijke bijenkorven bepalen ten opzichte van de huizen in de nabijheid ervan.
Maar momenteel hebben we er geen last van en laten we de bijtjes fladderen in de weelderige pruimenbloesemgaard.
Onze ecologische bijdrage dus.
