Op woensdagavond kan je in Castelnau-Montratier terrasjes doen waarbij er één of ander groepje optreedt en waarbij streekproducten gepromoot worden.
Jan verdraagt geen luide muziek en alhoewel de muziek niet altijd luid zal zijn - "ne faisons pas d'amalgame n'est-ce pas !" zoals ze hier constant zeggen ( vooral als het over de IS aanslagen gaat ) - kan ik hem maar niet overtuigen om er eens een kijkje te gaan nemen.
Vandaar dat ik wel op de kleinkinderen zou passen en aan de jongere generatie het genoegen gunde om een avondje "rockabily" mee te maken. Het was Aurélia van de Bardouquet die heel enthousiast hoopte dat we met zijn allen op haar terras zouden komen eten-niet dus.
Na het avondeten van de kinderen vertrokken ze.
Maurice lag al in bed.
Gustje zou zich door mamie wel in bed laten stoppen.
Eerst een verhaaltje, dat spreekt vanzelf.
En dan, altijd, een liedje.
En dat is altijd hetzelfde liedje : "Poesje mauw kom eens gauw...."
En zoals altijd herinner ik me enkel het eerste stroofje....
Dus begin ik "Poesje..."
Stop mamie, niet poesje mauw, dat kan jij niet , doe maar van de jager in het bos.....
Mijn grimas bij de zin "dat kan jij niet...." sprak boekdelen. Ik zou tot in de diepste groeven van mijn hersens graven om die tweede strofe van het voor mij onbekende liedje terug op te borrelen....Non mais ! maar tegelijkertijd stond het lachen me veel nader , en schaterden we het beiden uit !!!!
Ja, van de jager.
Want de tweede dag van zijn verblijf in Frankrijk, rond 8 uur 's ochtends, toen we ons allebei klaarmaakten om met de honden de berg te beklimmen, kwam Gilbert aangereden met zijn pickup en met één of andere hoogwaardigheidsbekleder "du nord" die met een speciale jachtvergunning kwam jagen. Hij remde, kwam ons goeiemorgen zeggen en zei tegen Gust : Regardes Gust, un renard et un chevreuil! , en inderdaad, in de laadbak van de wagen lagen een dode vos en een ree....
De ogen van Gust, zo groot als schotels....
De ganse dag speelde hij trouwens met zijn tractor en met diertjes " en de jager heeft de vos geschoten en nu is hij dood, maar het reetje niet hé, ah neen...." enzoverder enzovoort.
Bref, mamie zong van de jager in het bos met dat haasje dat kwam aangelopen , je kent het waarschijnlijk wel.
Na een uurtje waren de jonge ouders terug....
Hoe, nu al terug?- ik kon er niet van over.
Verschrikkelijk veel volk, we konden nergens zitten, we zijn tenslotte aan de kerk gaan zitten, ver van het marktplein verwijderd en de muziek was niet te harden.
Oei, en dat voor muziekliefhebbers, toch niet zo geslaagd, vrees ik.
Maar wat we jaarlijks wel doen, dat is de marché gourmand in Lauzerte .
Want dat is echt een aanrader. En daar staat een paardenmolen en een eendjeskraam en meer moet het niet zijn, feitelijk !Gust en ik dus naar de paardenmolen . Enkel voor de brandweerwagen. Ik denk dat hij er 10 keer heeft opgezeten en nooit op iets anders.....
Wat ook jaarlijks weerkeert is de ritjes op papies'tractor.
Maar daar mag hij nog niet alleen mee meerijden, dus moet mamie zich opofferen -ik heb er geen ander woord voor- om mee in die bak te staan , hem goed vast te houden, zichzelf stevig vast te houden aan de voor haar liggende baar, want ik ben doodsbang in de bochten, als zat ik op de moto, waar ik ook een hemelse schrik van heb ....
En als je dan denkt dat niemand dat voor grote mensen onnozele gedoe maar voor kleine mannen ongelofelijke avontuur gezien heeft, dan heb je het mis, want de Engelse geniepige buurman, van op zijn terras, neemt dan gauw een foto en zet ze op facebook....
Dus, voor al degenen die niet op facebook komen, hier is ze dan....
