 |
| Jan en Gilbert |
Gisteren kwam Gilbert afscheid nemen van Jan en van mij.
Hij vertrekt voor minstens 10 maanden naar Madagaskar.
Naar Madagaskar?
Ook niet bij de deur om eventjes hallo te gaan zeggen.
Wat hij daar gaat doen?
Vanille planten, kweken, oogsten, verkopen.
Uiteraard weet hij hoe te boeren. Alle granen, alle bomen, alle planten, alle meloenen, alle pompoenen....maar vanille?
Ben oui, on verra bien ! zei de vriend des huizes.
En natuurlijk is dat waar.
Tijdens zijn carrière als ploegbaas voor de meloenkweek leerde hij menig "Malgache" kennen, zoals mensen uit Madagaskar genoemd worden hier te lande.
En verleden jaar ging hij er op vakantie voor een week of vier.
Hij kwam heel enthousiast terug en sprak ons toen reeds over eventuele verkassing naar dat zuiderse land. Maar we bleven er niet bij stilstaan, we dachten dat de goesting wel zou overwaaien.
Maar dat was buiten Gilbert gerekend.
Koppig als hij is ,laat hij zich niet meer ompraten eens hij het in zijn hoofd heeft gehaald .
| ver hé, Madagaskar ? |
Gilbert die vertrekt, dat betekent dat Jan voortaan alleen is voor de jacht op groot wild. Want Gilbert was zijn maatje. L'homme de la situation, hij die alle plaatsjes, hoekjes, beekjes en kantjes, alle lieux dits ,alle velden en bossen kende.
Gilbert heeft ook jachthondjes, kruising tussen teckels en één of ander Duits ras, heel vinnige beestjes die dapper meejagen in uitzonderlijke omstandigheden. Vooral om everzwijnen uit braambossen te halen, of om ze op te jagen en verder te drijven.
Gilbert rijdt tijdens de jacht in een oude jeep .
Hij is bezeten door de jacht in feite en leerde Jan veel ,omzeggens alles over varkens en reeën.
 |
| Jan jaagt alleen voortaan |
Hij is het ook die soms kilo's tomaten voor de deur zette, of hopen pompoenen, omdat ik er eens een jaar geen had.
Samen met Gilbert ging Jan paddenstoelen rapen, cèpes en girolles.
En hij leerde mij hoe ik die moest klaarmaken om te steriliseren.
Begin februari kochten we samen eenden en ganzen en stonden we samen, hij en ik, onder de auvent bij hem thuis , aangekleed als twee ijsberen confit de canard et d'oie te maken.
En hij schoof menigmaal mee aan tafel, dikwijls op het onverwachts, want hij dook op op de meest onwaarschijnlijke momenten.
Gilbert was dikwijls mijn redder , mijn held, als Jan naar een vergadering was en het zwembad een lek vertoonde...
Kortom, Gilbert was een vriend van ons allebei.
En we zullen hem missen.
Frédérique, Gilberts'broer liet Jan al weten tijdens de jacht, dat wij van nu af aan op hem konden rekenen ...hoe schoon is dat?
En dus nodigde ik hem uit voor een "laatste avondmaal", bij wijze van spreken.
Stoofvlees van rundwangen, met Friet en mayonaise, en chocolamousse ...allemaal dingen die hij zo graag lust en die hij NIET, sorry maat, NIET zal voorgeschoteld krijgen in Madagaskar.
Je kan niet alles hebben.
Dag Gilbert, goede vaart.
Stuur ons een kaartje, of een mailtje met een foto van hoe goed het je vergaat zo diep naar beneden op de wereldbol.
Wij zullen je niet vergeten en enkel hopen op je terugkeer.
Want daar rekenen we toch stiekem op.
Echt.
