Jan zegt dat ik "De Post" sponsor.
't Is dat ik nogal veel schrijf en verstuur, op de ouderwetse manier, brieven, postkaarten, pakketjes , met alles erop en eraan, postzegels plakken, kleine stickertjes op de kaarten voor de kleinkinderen, met dino's, of diertjes allerhande.
Voor mijn nichtjes, voor mijn zussen en broer. Voor oude en nieuwe vrienden.
Voor onverwachte omstandigheden.
Voor geboortes, verjaardagen en overlijdens.
Ik heb meestal ook postzegels in voorraad. Zonder postzegels vallen is voor mij een gemis. Ik kan het niet hebben.
Het komt misschien doordat ik ver weg woon van vele vrienden ,kennissen of familie...dat kan. Maar ook in Frankrijk schrijf ik naar mensen die ik ken. Soms naar mensen die ik amper ken. Mensen wiens verhaal me raakten en die ik een hart onder de riem wil steken.
Eenzame zielen.
Of gewoon om te zeggen hoeveel ik van iemand hou.
Dus ja, het is waar, Jan heeft gelijk - en als hij gelijk heeft heeft hij gelijk, zoals we hier in huis de gewoonte hebben om te zeggen.
Ja, ik sponsor de post.
Over het instituut 'De Post' heb ik ooit al eens een blogpost geschreven. Ik moet er zelf om lachen, want ik moet terugdenken aan een heel leuke periode hier met veel vrienden die ons kwamen bezoeken en aan wie ik het verhaal of de verhalen ook met handen en voeten voorstelde.....
Ga maar eens kijken naar de post van 24 november 2016....
Maar bon, waarom de Post?
Omdat in tijden van corona het belangrijk is contact te houden met je naasten....en dat ik vind dat de Post daar dus een belangrijke rol in kan spelen...
Maar die rol neemt ze precies niet op.
Ik stuurde een kaartje dat 25 dagen na verzenddatum in de brievenbus van de geadresseerde terechtkwam.
25 dagen, je zou nu toch zeggen....
Dat is toch lang?
Ik liet me vertellen dat de postbode hier in het dorp slechts drie dagen per week de post kwam brengen. Het lokale postkantoor is vier weken dicht geweest.
Waarom? Geen idee.
Vele oude mensjes hebben een bankrekening bij de Post, je vriend. Er zijn geen automaten om geld af te halen.Die ouderen halen trouwens geen geld af uit een automaat. Die gaan naar de Post en die vragen daar doodleuk aan de loketbeambte " Je voudrais prendre 50 EUROS de mon compte"
De bediende kent meestal die mensen, en zoekt hun rekeningnummer op, dan komt er een papier uit de printer, dan moeten ze dat papier aftekenen en dan krijgen ze hun 50 EURO.
En nu? Nu het kantoor dicht is? Geen idee.
De Posterijen maakten hier ook grote reclame over een nieuwe dienst "het zorg dragen voor de ouderen". Ze zouden - mits je een abonnement neemt natuurlijk- om de zoveel dagen bij je ouders gaan kijken of alles OK was, of ze niets nodig hebben.....
En nu?
Geen idee.
Vermits het postkantoor dicht was heb ik postzegels online gekocht.
Ik heb 12 dagen gewacht eer ze in mijn bus lagen. Normaal belooft de dienst levering op maximum 2 dagen.
En ik had geen postzegels voor België meer.
Ik zag de bestelwagen van één van de postbodes in het dorp, maakte onmiddellijk rechtsomkeer en parkeerde net achter hem :
"Monsieur, est-ce que vous auriez des timbres pour la Belgique ?"
Neen, hij had er enkel voor Frankrijk.....aangezien de confinement nog lang kan duren wou ik er toch een vel postzegels van meenemen.
De jonge postbode had geen masker aan, geen handschoenen, nam de zegels uit een plastiek mapje en rekende me X Euro aan. Ik gaf mijn bankkaart, maar hij had geen bakje mee.
"Un chèque ?" ...zei hij ...
Ik vroeg hem hoe ik aan postzegels voor het buitenland kon geraken?
Hang een wasspeld aan uw brievenbus en leg er een briefje in met wat U wenst en de postbode zal het U meebrengen.
Inderdaad, ik herinnerde me dat me dat ooit gezegd werd toen ik hier 13 jaar geleden kwam wonen. Toen vond ik dat kei-praktisch. We kenden de postbode en hij kende ons. Hij kwam tot aan ons huis gereden.
De volgende postbode was een dame, Catherine, ook altijd bereid om te helpen.
Maar sinds een jaar of twee hebben we heel jonge postbodes, ze gooien brieven van andere burgers in onze brievenbus, pakjes voor een buur een straat verder in de onze, in Adam's brievenbus, de Engelse buur die hier misschien één maand per jaar is en dus 11 maand zijn bus niet opent, liggen geregeld brieven voor de ganse buurt....Ik heb onlangs naar Engeland gebeld om het telefoonnummer van een Engelse klusjesman ( Engelsen werken bijna uitsluitend met Engelsen) te vragen zodat die de goedheid zou hebben (een week later) om de brievenbus te komen openen , want ik heb de sleutel van de Engelse buur zijn huis, maar niet van zijn brievenbus....En wat bleek ? Er lagen belastingbrieven van de landbouwer van de vallei in van in de maand december 2019, inktpatronen voor een Franse buurvrouw van begin maart, enz.enz.
Soms vergissen ze zich twee maal van brievenbus, dan schrijf ik op de envelop " Mijn naam is MEUNIER , maar mijn adres is niet XXXXXXX, dit is de 2e X dat ik deze brief terug in de brievenbus stop !".
Enfin, ik hing een wasspeld aan mijn brievenbus die tenslotte 800 meter van mijn huis verwijderd is, dit enkel en alleen om de postbode te plezieren, zodat hij de haarspeldbochten tot bij ons niet moet nemen, en legde er een briefje is " Pouvez-vous le livrer 2 carnets de timbres pour la Belgique ?", met bedankingen van hier tot ginder , mijn telefoonnummer, want stel dat hij niet naar beneden wil komen....Enfin, ik leefde op hoop .
Een week later ( maar ja !) wordt er op de deur geklopt.
De facteur.
Geen mondmasker, geen handschoenen, stapt recht ons huis binnen....geen afstand niks- en geeft me de carnets. Ik bekijk ze en vraag of hij zeker is dat die voor België zijn?
-"Absolument madame, ce sont des timbres prioritaires"
Ja maar dat zijn net dezelfde als die die ik had voor Frankrijk.
Ja dat is hetzelfde verzekert hij mij.
Aangezien ons ganse wereldbeeld veranderd is, zou het best kunnen dat er tegenwoordig geen onderscheid meer gemaakt wordt tussen binnen- en buitenland, maar ja, dat zou best kunnen....
Cash te betalen, want ook geen bakje bij, ofwel een chèque....
Zie je het voor je?
-Jeudi la poste à Castelnau sera ouverte, mais uniquement le jeudi!
Allez vooruit, één dag per week zal de post dus geopend zijn....
Ik dacht bij mezelf; ik moet op deze 2 carnets vermelden dat ze voor België zijn, want ik ga die niet kunnen uit elkaar houden.
Ik wil er een B opschrijven en wat lees ik?
Alleen voor brieven in FRANKRIJK.
Echt, het zijn problemen als je postbode zijn product niet kent of niet kan lezen....
Dus, donderdagmiddag ga ik naar het postkantoor. Ik vermijd de ochtenduren, want als ik denk aan al die oudjes die hun 50 euro zullen willen afhalen vanmorgen...
Twee dames staan buiten te wachten. Eéntje wordt zenuwachtig.
- Het gaat heel traag hoor, heel traag, ze is niet van de rapste vrees ik....
We zien één persoon binnen staan , met zijn hand aan de klink van de deur, als wil hij buitengaan...doch de loketbediende heeft hem precies nog veel nieuwtjes te vertellen. Da's zeker dat, na 4 weken niet gewerkt te hebben, begrijpelijk.
Enfin het is na heel lang wachten aan mij. Ik verstuur een aangetekend schrijven voor een opzeg, een envelop voor Engeland want de bankkaart van de bovenburen kwam in hun brievenbus terecht en daarvan heb ik wel een sleutel en terloops toonde ik de postzegels die de postbode me was komen brengen...
- Zijn deze zegels nu ook bruikbaar voor België ,mevrouw?
- Ah non madame, ceux-là ne sont que pour la France.
Ik leg uit dat de postbode me heeft verzekerd dat ze voor het buitenland waren , of ze ze kan ruilen ?
-Sorry mevrouw, dat gaat niet, de postbode heeft een andere "kas" dan wij.....
Ik heb dus nu heel veel postzegels.
Te veel, maar dat ga ik niet aan Jan zeggen.
Tenslotte sponsor ik de post.
Zeker weten.
