En gisteren was er dan weer feest.
We hebben zo de indruk dat we ons van het ene feest naar het andere verzetten.
Ditmaal la fête des sapeurs-pompiers de Castelnau.
Altijd de moeite.
Altijd op de vooravond van de nationale feestdag, altijd dus op Sonja's verjaardag. Die was er trouwens ook ,met de familie en de vrienden.
En Paul en Lynn, onze bovenburen, met Deense vrienden en Lynn die me het ganse verhaal daarrond kwam vertellen.
En Dominique en Bojena en haar dochter en vriend uit Toulouse.
En Claude van hier wat verderop die dagelijks met haar border collie een wandeling maakt door onze vallei.
En naast ons zat de apothekeres waar Jan nog gauw oordopjes was gaan halen tegen de geluidshinder van de "bandas", een blaasfanfare die normaal gezien de rugbyteams ondersteunt. Je kan het wat vergelijken met de Amerikaanse pow pow girls en de drumsband op de American Footbalwedstrijden. "Ca va mieux les oreilles?" vroeg ze.
En Claire die ik ken vanuit Cahors. Met de twee dochters "voor een ganse maand" voegde ze er verrukt aan toe : "que du bonheur!".
En mijn kapster Marie en haar schoonzus en diens kinderen, en hun vader Marcel.
En Nel met de gasten uit haar gîte.
En toen kwamen Zwany en Rick erbij.
En wat later Rita en André.
We waren compleet.
Want Aude en Stienus zaten naast en rechtover mij en Gustje reed met zijn nieuwe fietsje rondjes op het plein.
En we aten gebraden ham aan het spit. En een ijsje. En Gustje lustte het allemaal.
En aangezien hij gek is op de brandweer- neen dat is nog niks veranderd tegen verleden jaar, zie het verhaal van de Tuut-A , ging zijn mamy met een brandweerman een plannetje smeden: zou hij eens mogen langskomen als de kazernedeuren openstaan?
Ja hoor ,zei Pascal, de brandweerman, morgen tegen halftwaalf. En hij mag erin zitten ook !.
Ik fluisterde het ongelofelijke nieuws in Gustjes 'oor.
"Neen, dat kan niet!" riep hij .
Jawel hoor, beloofde ik hem.
En nu maar hopen dat het vannacht niet te laat geworden is voor Pascal en dat hij zijn belofte waarmaakt als ik straks naar het dorp rijd!
De avond bereikte uiteraard zij hoogtepunt met een mooi vuurwerk. Dat moet. Dat hoort er nu eenmaal bij.
