"Ah ja Gene, zaterdag na de jacht eten we in de cabane mosselen met frieten"...
"Ah bon" was mijn korte antwoord.
"Ja, en volgende week zaterdag is het de laatste dag van de jacht en dan is er "natuurlijk" eten in de cabane maar dat zal waarschijnlijk 's middags zijn en dan ben ik rond een uur of vier wel thuis"
Hij zegt het op vrij onschuldige toon , benadrukt ferm het woordje "wel" en ik vraag me dan altijd af of ik daarvoor moet bedanken voor die leuke informatie of niet ?
Alhoewel , niet jagers zijn sowieso niet welkom.
Na veel en zwaar protest van de jachtweduwen van Castelnau zal er toch een wildfestijn georganiseerd worden in de feestzaal van het dorp op 8 maart. Denis belde of ik ook meeging, ervan uitgaande dat Jan wel zou komen.
Hij was blij het te horen, zei hij.
Want zaterdag sluit de jacht.
Althans die op het everzwijn en de ree.
Dank zij zijn katarakt operatie heeft Jan dit seizoen maar liefst drie everzwijnen neergelegd.
De laatste vorige zaterdag.
Recht in het hart, zei hij, zo fier als een gieter en zijn vriend Gilbert was van pure blijdschap -en vol bewondering voor zo'n mooi schot- een meter in de lucht gesprongen, met zijn armen zwierend en luid krijsend " Bravo Jan, oui, bravo!".
Ik zie het zo voor me.
Jan een beetje verlegen, maar toch blij dat het hem gelukt is.
Gilbert fier met zijn pupil aan wie hij als geroutineerd jager steeds goede raad geeft .
Zo ontstaan vriendschappen.
Wie had dat ooit gedacht.Elke zaterdag samen in de jeep.
Uren aan een stuk de horizon bekijken en ondertussen over het leven spreken.
Het becommentariëren.Het analyseren.
Het aan stukken snijden en verdelen.
Het herverdelen en uiteen rukken.
Het terug bijeenbrengen en synthetiseren.
Schoon werkske.
De jacht op de ree hebben ze zo wat achter zich gelaten.
Hier in de Lot wordt er nog met hagel op reeën geschoten en Gilbert is daar tegen.
Hij wil enkel met kogels schieten op reeën.
Want zo zien ze minder af .
Veel reeën zijn gewoon gekwetst en sterven na geraakt te zijn door hagel aan een loodvergiftiging.
Voor niets nodig vinden onze ecologische schutters.
Maar ja, die oude boeren van hier, die hebben geen karabijn om met kogels te schieten, ze hebben geweren en willen er zeker geen bijkopen.
En Jan kan daar in komen en dus gaat hij ook niet meer op de ree....
Hij hield er trouwens toch niet van.
Telkens hij dat mooie bambihoofdje in het vizier had, haakte hij af.
Je zou voor minder.
De man van een vriendin van mij in België is ook een verwoed jager.
Ik wees haar op het einde van de jacht hier in de Lot en of dat ook zo was in Belgenland.
Haar antwoord was iets genuanceerder....
Antw van Jm :jacht overig wild gesloten op 28 feb maar 15 mei opening reebokkenjacht en kraaiachtigen is vrij
Dus geen rust ...want houtduiven beginnen bij de eerste zaaiingen van de boeren
Met andere woorden ...de jacht is altijd open
Voilà !
Jan is zeker niet geobsedeerd door de jacht, maar hij houdt oprecht weel van dat jongensachtige samenzijn in de natuur.
Begrijpelijk, vind ik.
Maar mij zegt het niets. Zeker weten.
Ik beperk mij tot het bereiden van al dat lekkers .
Maar het loopt dus op zijn eind en wel tot 15 augustus.
Dus kunnen we weer andere dingen doen , samen ditmaal, zoals naar de markt gaan in Cahors of Montauban....
Ook leuk.
En minder gevaarlijk.
