Werelddierendag ? Bedankt !

Cartouche's ontbijt: druiven!

In feite nog maar pas bekomen van ons hoornaarsnest beloofden we een super maaltijd aan Gilbert, hij had het wel verdiend en hij zou ons komen vertellen over al zijn avonturen in Madagaskar, "photos à l'appui" .

Ik bakte champignons, aardappeltjes in ganzenvet, een eitje met foie gras stond klaar...

En eens de mis en place voltooid was begon ik aan de vrij indrukwekkende vaat.

Eerst zou ik de afval van de groenten naar de compostbak brengen.

De zon stond al laag en belemmerde mijn zicht en het was dus in feite op automatische piloot dat ik naar de groenbak liep.

En bovendien was ik  diep in gedachten verzonken.

Vrij automatisch liep ik naar het einde van de tuin toen er iets zwart rond mijn voet gleed....
Een couleuvre ofte een veldslang...

Alle haren op mijn armen gingen rechtstaan.
Ik had mijn kom met groentenafval bijna in de lucht gegooid van het verschieten, maar in feite begon ik te lachen omdat ik dacht dat de slang al even hard verschoten was als ik....

Alletwee "AAAAAAAARRRRRRRRRGGGGGHHHHH" en dan vlug doorlopen of in het geval van de slang "doorglijden"...

Ik herinnerde me dat ik helemaal in het begin toen we hier kwamen wonen een hele lange couleuvre aan onze achterdeur zag kronkelen en ik bijna flauwviel van angst.
Jan heeft ze toen met zijn dikke handschoenen die aan de haard liggen,  vastgenomen en verder weggezet.

Hij was mijn held, mijn alles.....

En ook dat ik hem zei " ik denk dat ik hier niet blijf wonen Jan"...
Nu kunnen we erom lachen maar toen was het me feitelijk menens!

En zie 11 jaar nadien verschiet ik natuurlijk nog van een slang, maar val ik niet flauw, zelfs niet als ze mijn voet aanraken-per ongeluk!

Ik rende naar boven om het aan Jan te vertellen, en we herinnerden ons de eerste slang ten huize cigalou.

Gilbert kwam eten en liet ons alle foto's zien .

Veel variaties hagedissen, kameleons ,slangen, maar geen "wilde dieren", geen leeuwen, tijger of andere gevaarlijke roofdieren.

Ja zijn foto's waren mooi, maar zoveel slangen zouden voor mij al een volledige afknapper zijn: mij zien ze daar niet. Ondanks mijn wat overwonnen vrees voor de reptielen.

De volgende dag wou ik langs het meer de ochtendwandeling maken met de honden , in plaats van de berg op te gaan. Nu is het immers nog droog, veel te droog feitelijk. Het brandgevaar is alom tegenwoordig. Dagelijks horen we op de radio plaatsen dicht bij ons waar de brandweer moest uitrukken. Het is genoeg dat er een stukje glas in het veld ligt en dat de zon erop schijnt om alles in de fik te zetten.Ik mag er niet aan denken dat Jeanette een lucifer in de gracht zou gooien om alles "proper " te maken. Maar ik bedoel dat je het meer niet rond kunt als het geregend heeft, want dan heb je na 10 minuten aarden blokken aan je voeten in plaats van schoenen.

De honden renden naar het meer , ik kon ze amper volgen.
En ze liepen recht het water in. Dat was vreemd. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat Cartouche zich in iets rolde.
Dat is slecht nieuws, dat betekent een dood beest, zeker weten. En dat wil ook zeggen dat ik hem moet wegtrekken van het kadaver en hem zo vlug mogelijk naar huis moet krijgen om hem onmiddellijk grondig -met veel shampoo- te wassen.

Maar wat ik toen zag tartte elke verbeelding...

de vis

Een enorme vis !

En stinken, ik werd er bijna misselijk van.

Maar hoe komt zo'n grote vis nu op het droge? Hoe kan zoiets ? 

Een visser - je mag hier niet vissen, maar hey, wie trekt zich daar iets van aan op het Franse platteland, hé ?

Of uit het water gehaald door een everzwijn? Zou dat kunnen ?

Genoeg nagedacht, nu Cartouche en Spot wegtrekken en naar huis !

Jan vragen zeker de achterdeur niet te openen, want stel je voor dat de honden zich in de zetels gaan nestelen .Ik mocht er niet aan denken.

Tot twee maal toe heb ik Cartouche moeten wassen.
Een ganse dag achtervolgde  die rotte visgeur me. Ik betrapte mezelf erop dat ik constant aan mijn T-shirt rook,   mijn handen naar mijn neus bracht, het bleef maar stinken.

Man, man,man.

Allez dat hadden we ook weeral gehad.

Toen ik 's avonds wat langer dan Jan naar TV zat te kijken hoorde ik iets vallen in de keuken.

Ik sloop naar de keuken en hoorde getrippel in de hot of achter de hot. 

Ik zet de hot aan.
En je kan het geloven of niet, een loir, een zevenslaper, een relmuis, noem het diertje zoals je wil, maar daar zat het, binnen in mijn huis, tegen de zoldering en de muur met zijn grote ronde ogen naar mij aan het kijken, en het rende weg naar de schouwopening.

Ik kon het niet geloven.

De slang, de vis en nu de loir ! Mô vent toch !

Waaraan heb ik dat nu weer verdiend.
Soit, de volgende dag grepen we in, het valletje werd weer boven gehaald en Jan dacht dat druiven misschien wel een goede lokaas zouden kunnen vormen.

Ik zette het valletje op het horizontale deel van de hot.

De volgende avond had ik al prijs : KLAK !

Relmuis gevangen, en onmiddellijk probeert het een uitweg te zoeken, begint het hysterisch te kangen aan het ijzeren raster .

Je hebt de indruk als je ze bezig ziet dat ze er binnen een paar minuten zo door kunnen.
NIet dus!

Ik liep naar boven, "Jan we hebben ze" en Jan de held kwam naar beneden, in zijn pyjama om het beestje- een mooi beestje trouwens, het gelijkt een beetje op  een eekhoorntje , buiten te zetten dus. Morgen zien we wel weer.

Je kan dat buiten niet loslaten, het zou vlugger terug op dezelfde plek zitten als dat jij de tijd zou hebben om weer naar binnen te gaan...

 

gevangen LOIR

Weg met dat beest. Het maakt zo'n kabaal, dat wil je niet meemaken! Als ik beneden aan mijn bureau zit en er zit zo'n loir op zolder, dan hoor ik dat tot beneden "rellen". Van links naar rechts, net of het aan het "jeu de boule" spelen is. Van alles rolt er dan door de zolderruimte. 

Maar het ziet er inderdaad schattig uit ,zoals mijn zus en mijn nichtje zeggen.

De dag daarop kwam Colin langs, de brave hond van de Engelse buren. Die vindt niets leukers dan dagelijks zijn gevoeg te doen op ons gazon.
Elke dag.
Maar Cartouche doet naar het schijnt vaak hetzelfde bij hem. 

Oog om oog, tand om tand.

Colin

Het is dus vandaag wereld dierendag.
Maar ik heb deze week meer dan genoeg dieren gezien, ik kan ze niet meer zien, ik heb er geen zin meer in, ik heb het gehad, ik pas, ze mogen ze hebben, op een ander !

Ik denk dat ik er wat overspannen door geraakt ben.