Post 601 : Wat hebben de "Thuistaal " en Philomena gemeen ?

Naar aanleiding van mijn "Black Friday" post kreeg ik volgende reactie van

Bruno Mestdag Vreemd maar boeiend, hoe onze hersenen verbindingen leggen.
Het is juist om te beseffen dat onze 'tegenslagen' aan intensiteit verliezen bij de serieuze haperingen in het leven en hoe muziek zoveel emoties kan dragen.

Bruno heeft gelijk.
Het gebeurde weer tijdens het beluisteren van het nieuws op de VRT gisteren.
Ik zag Raymonda , een vriendin, die blij was met het feit dat ze ons kon aankondigen dat kinderen op school ook hun moedertaal mogen spreken. Hun "thuistaal" noemt ze het.
Een mooi woord.

Ik liep 11,5 jaar school op het Koninklijk Lyceum, Pontstraat,52 in Aalst.
Geen 12 jaar.
Neen, want mijn moeder die altijd bij de nonnetjes naar school was geweest, vond dat het tijd was om naar een betere school te gaan, met name de Dames van Maria in datzelfde Aalst.
Waarom ze dat een betere school vond en hoe ze er juist opgekomen zijn, weet ik niet. Mijn grootmoeder bezocht dezelfde school , dus ze kon er moeilijk neen op zeggen.
Waarom ze me dan eerst naar het Lyceum stuurden?
Omdat, zoals ze me vertelden, ik 5 jaar was en dus een jaar te vroeg om het eerste leerjaar te vervoegen en bij de Dames kon dat niet, in het Lyceum wel...
Bref.
Ik was dus ingeschreven bij de Dames op 1/9/1067, eerst jaar Latijn.

Op de eerste schooldag werden we netjes en braafjes afgeleverd  in een groene uniform in de turnzaal en de directrice , Mère Pia ,haar naam vergeet ik nooit, riep de namen af zodat we ons in rijen konden zetten, twee aan twee.
Ik zat in Klas A. En toen werd een andere Geneviève afgeroepen voor klas B, Geneviève Goffaert.
Ik was al opgelaten, maar nu ik voor de eerste keer een kind van mijn leeftijd met die naam hoorde afroepen, klopte mijn hart nog sneller. Ik wou en zou dat meisje tijdens de speeltijd opzoeken.
En zo gebeurde.
Ik liep op haar af en zij zocht ook mij.
Hallo ! We hebben dezelfde naam ! riep ik enthousiast.
Je ne te comprends pas, je parle français...
Pas de problème, antwoordde ik, moi aussi !

We waren onafscheidelijk dat eerste trimester en we hebben er veel erge dingen meegemaakt.
Eerst en vooral werden we na drie weken bij één of andere toezichthoudster geroepen die ons nadrukkelijk en dreigend verbood om nog langer tegen elkaar Frans te spreken tijdens de speeltijd. Dat hadden ze immers gehoord en dat hoorde niet op een Vlaamse school.
1967 hé!
We liepen langs dezelfde weg naar huis en spraken Frans met elkaar. Niet dat dat nu mijn thuistaal was, maar bon, ik vond het zo erg dat ze niets begreep van wat er in de klas werd gezegd dat ik het niet over mijn hart zou gekregen hebben om Nederlands met haar te praten. Ik vond het bijna onverantwoord van haar ouders om haar van de ene op de andere dag op een Vlaamse school te zetten , wetende welke problemen dat zou veroorzaken.

Nog wat later stond in kei-grote letters op het bord "LEUVEN VLAAMS" geschreven en de non die muziekles gaf vond dat schitterend.
Ik wist absoluut niet waar dat over ging,maar er zaten uiteraard leerlingen in de klas wiens zussen of broers reeds op de universiteit zaten...Ik woonde alleen bij mijn grootouders.
En die muziek-non vroeg plots ( alsof het helemaal "terloops" was en ze er hoegenaamd niet aan zou gedacht hebben ware het nu net niet dat die twee woorden en uitgerekend die twee woorden- dat zullen jullie seffens begrijpen waarom - op het het groene bord stonden)
Zijn er hier kindjes die thuis Frans spreken?
Niemand stak zijn vinger op.
Maar de leerling naast mij, zo'n   onnozel ding met twee blonde vlechten, wees naar mij.
Zij zuster !
Geneviève Meunier ( kan het Vlaamser? ) ! Sta even recht naast je bank.
Doe ik.
Dus jij spreekt Frans thuis?
- Neen zuster, ik spreek thuis geen Frans.
Maar je spreekt heel goed Frans !
- Zuster, mijn moeder is Franstalig, maar ik woon bij mijn grootouders....
( en nu komt het onvoorbereide gedeelte van de inquisitie van zuster muzieklerares:)
En van waar is je moeder ,Geneviève ?
- Van Leuven
( Zijn jullie mee????)
Ik ben zo onbedaarlijk uitgelachen door gans die klas, het was de allerbeste mop allertijden ooit meegemaakt.

Ondertussen werd de andere Geneviève gedurig aan gepest door bijna alle leraressen en kinderen van haar klas. Het is té onmenselijk om in deze blog te beschrijven , ik wil haar niet nogmaals vernederen, maar het kan tellen, dat geef ik U op een briefje.

En dat , omdat we een andere taal machtig waren.
de macht van de taal moet je niet onderschatten.

Die nonnen kunnen toch wreed zijn, denk ik dan.
Er zullen er waarschijnlijk ook goede tussen zitten, maar in feite vind ik dat niet kunnen. Het zouden allemaal "goeie" moeten zijn, niet? Het ware en enige geloof verkondigend....

Mijn grootmoeder deed haar loden aan, nam haar paraplu onder haar arm en is Mère Pia gaan uitschelden voor al wat lelijk was, gaande van de collaboratie en de gevolgen daarvan tot de weerstand waar gans haar familie in betrokken was...
Terug thuis vroeg ik maar één ding voor kerst : Mag ik alstublieft terug naar het Lyceum?
En dat mocht.

Ik heb heel lang contact gehouden met Geneviève Goffaert, kleindochter uit de bekende chirurgenfamilie in Aalst.
Ze trouwde in hetzelfde jaar als ik , ook met een Philippe zoals ik en ik werd uitgenodigd op haar huwelijk...met ene burggraaf, alstublieft !
J'ai envoyé un faire -part à Mère Pia , schertste  ze aan de telefoon !
Wie laatst lacht hé!

Ze zou in Frankrijk gaan wonen, was het in Moulins ? , ik ben het vergeten, want we zijn elkaar uit het oog verloren.
Ik zou haar zo graag terugvinden, om nog even terug te komen op die Philomena -light-achtige toestanden bij de nonnen en haar te vertellen dat zij het lichtje in de duisternis was tijdens die drie maanden school en dat ik nu ook in Frankrijk woon.
Dus , indien iemand haar kent of weet waar ze is...niet twijfelen, reageren!

PARSCAU du PLESSIX  

 Le vicomte et la vicomtesse 

o Philippe de PARSCAU du PLESSIX & Geneviève GOFFAERT.  

•  Gabrielle de PARSCAU du PLESSIX
•  Charlotte de PARSCAU du PLESSIX
•  Marie-Christine de PARSCAU du PLESSIX
•  Hélène de PARSCAU du PLESSIX
•  Guillaume de PARSCAU du PLESSIX

 

Administratie, vroeger en nu .

We waren op bezoek bij Rita met oude vrienden en nog oudere vrienden, met Vlamingen en Fransen en we beklaagden  ons over zowat alles, in België en in Frankrijk.
Want er is weinig verschil als het over de administratie gaat vonden mijn vriendinnen van ginder en van hier.
En toch vond ik dat de Belgische administratie er serieus op vooruit gegaan is.
Ah ja !?
Bah ja, ik vind dat.
En als het goed is mag het ook eens gezegd worden, vind ik dan hé, persoonlijk.
En waarom vind je dat? Hé ? Want ik zal je eens iets vertellen zie....en hop, we waren weer vertrokken. Het ene verhaal al frustrerender dan het andere .

Wel, zo'n 21 jaar geleden zat ik in mijn keuken verbaasd te kijken naar een brief van het Ministerie omtrent een eventueel overlevingspensioen waar ik zou kunnen van genieten.
Er waren ondertussen zo'n 5 maand verstreken tussen het schielijk overlijden van mijn echtgenoot en het ogenblik dat ik de brief ontving.
Geblokkeerde rekeningen, leningen, hypotheken, alles liep mank.
Ik hoopte dat er nu gauw een groen licht van de dienst magistratuur zou komen, maar in plaats van een positief bericht vroeg men mij voor de 75e keer ( ik weet het, bij wijze van spreken dus...) om een papier te laten geworden. Ditmaal een bewijs dat wijlen mijn man wel degelijk gerechtelijk stagiair geweest was in Brugge. Als je bedenkt dat desbetreffende dienst hem gedurende die drie jaar stage uitbetaalde , maar dat ze nu toch nog eens heel even wilden weten of dat inderdaad wel zo geweest was, tja....
Dus ik telefoneerde. Omdat ik niet kon vatten dat ik dat bewijs moest leveren.
Het was misschien de tweede maal in 5 maand dat ik belde. Alles verliep toen met de post. Geen emails, geen GSM's, niks. Een vaste lijn en de postduif.

Tring, tring...
Met de dienst overheidspensioenen.
- Dag meneer , ik zou graag met Mevrouw X praten omtrent ene brief die ik vanmorgen gekregen heb met referte ......
Suzanne, 't is Mevrouw Meunier!
Weeral ! 
Ja Suzanne, het is in verband met de brief die ze vanmorgen kreeg....
Ik heb haar geen brief gestuurd Jos!
Ja mevrouw Meunier, Mevrouw X zegt dat ze U geen brief gestuurd heeft.
Ik had alles gehoord uiteraard en staarde verweesd naar de brief van het Ministerie.
- Ja luister mijnheer, ik zal U de brief lezen...en ik begin de brief volledig te lezen met datum, referte, enfin met alles erop en eraan.
Een ogenblik mevrouw.
Zeg Suzanne, die mevrouw heeft toch wel een brief van ons gekregen hoor, model XYZ etc etc...
Jos, ik heb haar niet geschreven , punt !
Ja Suzanne, zeg haar dat dan zelf hé!
Suzanne heeft de goedheid aan de telefoon te komen om in haar eigen woorden nogmaals te herhalen dat ze de brief die ik vanmorgen in mijn bus vond en nu in mijn handen heb NIET geschreven heeft en niet verstuurd heeft.
- Wel Mevrouw X, zei ik , Ok , maar STEL NU, hé, STEL NU dat U die brief model XYZ zou geschreven gehad hebben ( kan het voorwaardelijker? ) ...
Jaaaaaa, zegt Suzanne .
Tot mijn vreugd' is ze mee !
- Wel, moet ik dan echt naar Brugge om dat bewijs te gaan halen? Of zou ik dan bijvoorbeeld een loonbriefje van uw dienst mogen opsturen als bewijs ? .
Een loonbriefje volstaat dan,zegt Suzanne en ze legt de telefoon neer.

Meer moest het niet zijn, maar Kafka heeft er niets aan.

De drie vriendinnen zijn ondertussen onbedaarlijk aan het lachen en vragen om dit alstublieft nog eens in de blog te vertellen, want ik heb dat ooit al eens verteld, maar het menselijk geheugen is kort.

En jij vindt dat de administratie erop vooruit gaat in België?
- Zeker weten, want dat was 21 jaar geleden.
Toen ik echter 11 jaar geleden beslist heb om mijn werk vaarwel te zeggen en misschien het pensioen terug op te nemen, stuurde ik een mail naar de dienst van Suzanne en Jos. Nu, misschien werkten ze er niet meer of misschien waren zij ook mijn naam vergeten na al die jaren .
Ik vroeg of ik er opnieuw zou kunnen van genieten en zo ja, welke stappen ik moest ondernemen.
Dezelfde dag nog ontving ik bericht dat dit zeker mogelijk was en dat ze mijn mail doorstuurden naar de dienst berekeningen zodat ik de volgende dag ( !) zou weten hoeveel ik dan precies maandelijks zou ontvangen.
En zo geschiedde en ik zag dat het goed was....

Hoe straf is dat?

Wie durft te zeggen dat de administratie er in België niet op vooruit gegaan is heeft dus ongelijk.

Black Friday

Wat is dat nu weeral ?
Black Friday.
Nog nooit van gehoord.
Van het ene op het andere moment word ik  zowaar overspoeld met SMS-jes van orange, gamm vert, foirfouille,orchestra,scottage, carrefour, leclerc....de ene reclame aanbieding na de andere, de ene nog waanzinniger dan de andere.
15 % op alles in de winkel, alles aan - 50 %, 25 % op al hun producten.
EN als ik toch niet in de winkel zou geraken op die zwarte vrijdag mag ik ook nog zaterdag én zondag komen.
Als dat niet fantastisch is.

Op de radio van hetzelfde laken een broek.
"BLACK FRRRRRIDAY " in het Frans klinkt het zo verschrikkelijk onnnozel dat ik er moet om lachen.

Maar wat is dat voor een beest?
Zoiets als Halloween, een Amerikaans fenomeen waar we allemaal zoals schaapjes achteraan lopen?
Iedereen viert nu Halloween over de ganse wereld.
Gewoon superkapitalisme denk ik.
Als we maar consumeren.
Als we maar kopen.
Als we vooral blijven kopen.

Sinterklaas of Sint Maarten vieren we ook.

En thanksgiving. "Happy thanksgiving to my American Friends !!!!", lees je zowaar op facebook .
Wacht , volgend jaar hebben we het ook aan ons been.
Allemaal een kalkoen slachten en er één laten leven, zoals zelfs Trumps , waarschijnlijk met pijn in zijn hart, moet doen.

Alleen maar feesten.
Wat vind je daar van ?

En de dag na thanksgiving wordt er nogal wat afgeprijsd in Amerika.
Dan zie je de waanzin van de solden en mensen die elkaar bijna verscheuren aan de rekken van de supermarkt om toch maar dat ene hebbedingetje te bemachtigen.

Waanzin.

wat baten kaars en bril als den uil niet zien en wil ?

Ik doe er niet aan mee.

Maar ongewild was het voor mij een echte black friday.

De ziekenkas liet me weten dat ze mijn torenhoge tandartsnota niet ontvangen had , nu meer dan 6 weken geleden. Ze hebben 6 weken achterstand namelijk....en dat ik een duplicaat , geen fotokopie moet sturen. Dat zie je van hier, om weer 6 weken te moeten wachten en dan bericht te krijgen dat ze het niet ontvangen hebben . En zolang zij niet zijn tussengekomen komt de privé verzekering ook niet tussen.

Ik kreeg twee brieven van Avis , firma waarbij ik in september een huurauto huurde....ik heb twee overtredingen begaan. Op de Grote Markt in Lier mag je naar't schijnt niet meer op met de wagen. Niet gezien. Echt niet gezien. Je zou nu denken dat je een verbodsteken toch zou moeten herkennen na 60 jaar. Niet dus.
Zo'n GAS boete is 55 EURO waard en dat 2 keer. En omdat Avis dat heeft moeten opzoeken ,kost dat nog eens 2 X 35 EURO kosten. EN dus betaal ik 180 EURO boete. Ik zou kunnen protesteren, ware het niet dat Avis zo vriendelijk is te melden dat ze de 180 EURO zal debiteren van de kredietkaart die ik opgaf ter betaling van de wagenhuur.
Zie je mij bezig?
Dus moet ik het geld recupereren van Avis, eventueel.
De reacties van vrienden waren hartverwarmend en wilden me doen geloven dat ik toch echt geluk heb van in Frankrijk te wonen....

Ik speel elke vrijdag met euromillions.
Maar ik heb niet gewonnen op Black friday.
Ook niet. Anders had ik al een stukje van de boete kunnen betalen.

En tenslotte belde een hartvriendin met slecht nieuws vanuit het ziekenhuis.

En zie, plots was al mijn materiële ellende verdwenen als sneeuw voor de zon.
Stop met klagen , vermaande ik mezelf. Er zijn ergere dingen in de wereld.

Terwijl ik dit neerschrijf luister ik naar de Klara Top 100 en net nu hoor ik één van mijn lievelingsstukken, Elgar, het concerto  voor cello . Memorabel stuk, als het gespeeld wordt door Jacqueline du Pré.
Ik mijmer weg op de trieste tonen van het instrument en denk terug aan mijn beginjaren bij Royale Belge. Mijn eerste diensthoofd was Daniel Du Pré en mijn eerste chef Jacqueline Guillaumie.
Waar is de tijd...
Hoe maak je soms zo'n kronkels in je hersenen?
Hoe associeer je een cello concerto met je eerste werk?
Hoe blaas je in één seconde alle materiële ellende weg door één telefoontje met slecht nieuws omtrent iemands'gezondheid....

Ik weet het niet.

Meunier tu dors ....

Winterslaap

bladertapijt

                                                                 



Wat is het hier stil.
Heel stil.
De bladeren vormen een dik tapijt zodat ik zelfs mijn voetstap niet meer hoor  als ik 's morgens met "de jongens" ga wandelen. Enkel het lichte getik van mijn stok die ik steeds bij me heb. Een stok zoals een pelgrim er één mee heeft op zijn tocht door deze streek op weg naar Compostella.
We kennen er veel die de tocht ondernemen. Soms in stukjes en beetjes, soms jaarlijks terug op weg gaan ,vertrekkend vanuit het spoor dat ze het jaar daarvoor achterlieten. Soms in één keer en dan wordt er dagen over gesproken. Soms alleen, soms met twee, soms in groep. Soms begeleid en opgewacht door een minder moedige kompaan ,die ondanks de te verwaarlozen fysieke inspanning toch geconfronteerd wordt met de stilte tijdens het wachten op, of met de ongerustheid of de spanning van "zal hij of zij het wel halen vandaag?".
Soms is er helemaal niets dat de aanzet gaf tot zo'n beslissing , soms was het een belofte " indien ik beter word, als zij geneest, als hij het haalt, dan....", soms was het een item op de bucket-list , soms het voorwerp van een weddenschap.
Maar er is één constante : na de tocht ben je niet meer wie je was, zoveel is zeker.

Op mijn wandelingen zie ik de wonderbaarlijkste dingen. Een marter die in een boom bij Paul en Lynn aan het uitkienen is waar hij nu best de winter zou doorbrengen. Verleden jaar had ik hem op exact dezelfde plaats gezien....
Zouden die echt terugkomen naar hun "huisje" ?

marter bij Lynn en Paul

Een reetje, dank zij Cartouche gespot. Die beweegt dan niet meer , totdat het diertje wegspringt na een tijdje en Cartouche er achter aan holt.

Heerlijk vind ik dat.

ver maar toch zichtbaar

Mestkar met Gilbert en Jan

Jan had zijn moestuin proper gemaakt. Daarna het onkruid verwijderd. Dan met de motoculteur erdoor. En dan kwam Gilbert langs...
Maar je moet het zo en zo doen Jan. En je hebt mest nodig.
Ja dat hadden we hem al verschillende keren gevraagd, maar soms kan die klus er nu net niet meer bij.
Je vais en chercher.
En even gauw is alles plots weer mogelijk en in een mum van tijd gefikst.
Jan had zijn dagje wel anders ingepland. Hij zou eens niets meer doen na het proper maken van zijn moestuin, maar dat was zonder Gilbert gerekend.

terwijl Gilbert om hooi gaat

Een uur later kwam Gilbert met mest door de pruimelaars gereden.
Ze spreidden alles uit over de tuin.

Maintenant il te faut du foin...je vais en chercher.
Hooi, dat moest en zou erop komen en het was precies maar een kleine moeite want nog geen uur later lag het erop.
Afgepeigerd kwam Jan terug van zijn moestuin.

mèt hooi winterklaar

Dat was het voor vandaag, ik doe niets meer, ik ga me een glas bier nemen en me voor TV ploffen, zei de boer uit de Lot.
                                        

onderhouden pruimgaard

                                         
Zijn pruimgaard ziet er prachtig uit.
Wat een verschil met de volledig verwaarloosde boomgaard ernaast. Die behoort toe aan de Safer die het niet verkocht krijgt. Denken we. Waarschijnlijk zijn ze allang vergeten dat ze in deze vallei nog een hectare boomgaard liggen hebben.

niet onderhouden pruimgaard

Bij alle slagers is het La fête du gras .Dat betekent dat alles voorhanden is om paté te maken.
Of foie gras. Dat is nodig om een echte kerst te vieren hier te lande. En dus maken de meeste gezinnen foie gras in november zodat ze ervan kunnen genieten met de feestdagen.
Nu dit jaar is er minder foie gras. Dat komt omdat er weeral een vogelpest-plaag geweest is waarbij verschillende bedrijfjes de dieren binnen moesten houden ( de ganzen en de eenden lopen hier het grootste deel van de tijd buiten ) of moesten vernietigen. Soit. Ik heb in het begin van het jaar eenden en ganzenlever gemaakt en we hebben er nog niet van gegeten. We zullen er meenemen naar belgenland voor kerst. Aude verheugt er zich nu al op. Wij ook trouwens.

paté 16/11/2

Dus maakte ik geen foie gras maar doodgewone varkenspaté. 't Is te zeggen. Doodgewoon kan je dat niet noemen: met cèpes, dus eekhoorntjesbrood of met armagnac, je mag kiezen.
Er gaat niets boven zelfgemaakte paté vind ik. Lekker, echt lekker ! ( welke reclameboodschap was dat nu al weer? Die van Mora ? ).

En schorseneren. Die vond ik in de hallen van Cahors. Salcifis, provenance Belgique ! 't Zal wel zijn, zou Mia zeggen.

De Berhman kachel brandt.
De warmtepompen draaien.
's Middags straalt de winterzon door de dubbele beglazing . En vervelende wespen banen zich een weg naar binnen.

Maar nog veel erger is de onaangename aanwezigheid van een lhoir of zevenslaper in het huis.
Deze keer dachten we dat we de remedie gevonden hadden. We hebben een  répulsif ultrason         geïnstalleerd op zolder ( een ultrasoon apparaatje dat enkel knaagdieren kunnen horen en bijzonder vervelend vinden ) en dus, geen lhoirs aldaar.
Totdat...we 's morgens in de keuken , onder de witte keukenkast houtschilfers ontdekten...net of een beest aan de kast geknaagd had.

Wie knabbelt er aan mijn huisje ?

De volgende dag idem.
Ik werd er gek van. We hebben kooitjes gezet want zo'n diertje laat zich niet gemakkelijk pakken. Eerst met droge abrikozen.
Ze zijn gek op gedroogd fruit, zei Jan.
Wel, deze lhoir toch niet.
Ze willen een koek en zoetigheid, zei Aude.
Wel ,deze lhoir lust dat niet.
Ze zijn zot van seizoensfruit, appels en peren, zei Denis.
Ook dat baat niet.

valletje leeg

De kooitjes blijven leeg tot mijn wanhoop en immens verdriet.
Sinds een paar dagen vind ik geen schilfers meer op de grond.
Ik denk dat het diertje ergens in mijn huis een plekje gevonden heeft om de winter door te brengen...
Ik vind hem niet.
Maar zolang hij niet aan mijn meubels knabbelt mag hij hier blijven.
Ik gun hem zijn winterslaap.

bladertapijt

Een memorabel weekend

We waren er weken mee bezig.
Eerst zouden we de verjaardag vieren van één welbepaalde zus en dus zouden mijn broer en ik een ticket nemen naar om het even waar- Parijs,Berlijn of domweg Brussel om te eindigen in Oostende- of misschien zouden mijn broer en mijn zus een ticket boeken naar Toulouse en dan zouden we hier vieren- cfr. mijn verjaardag waar mijn twee zussen en mijn dochter me verrasten verleden jaar-, of we zouden het niet vieren want naar 't schijnt wil de ene niet vieren, of weer wel want dat was maar om te lachen.
Maar toen ontvingen we een bericht van de dochters van mijn andere zus dat ze hun ouders wilden verrassen voor een andere aangelegenheid.
En dan begonnen we zowat in een knoop te geraken van wie mag wat weten, wat moet ik doen om me niet te vergissen van onderwerp bij de ene of de andere zus, met mijn broer kon ik alles bespreken, want wij hadden helemaal niets te vieren, helaas...
Op een bepaald moment hakten we de knoop door.
We hadden meer kans veel mensen die we ooit regelmatig ontmoetten terug te zien indien we vanuit Malaga en Toulouse naar Brussel vlogen dan omgekeerd.
En we zouden dan   ter plekke met één van de twee feestvarkens de avond van het ene feest wel afspreken wat we voor het andere feestkonijn bedacht hadden.
En mijn broer zou ergens moeten logeren, maar die was twee dagen te vroeg in het land en dus zou hij bij Aude blijven, maar die was aan zee , maar dat was niet erg, hij kon sowieso toch bij haar blijven overnachten, maar dan mocht hij zeker niet buiten komen in het liefelijke Boechout met zijn sympathieke cafeetjes, zeker niet naar de Delhaize, want mijn andere zus gaat daar dagelijks heen en dus zou mijn andere zus hem dagelijks komen halen om hem te "voeren", want ze was bang dat hij anders zou verhongeren en dat is nu wel het laatste wat wij zouden willen, nietwaar.

Stress?
Verschrikkelijke stress.

En omdat ik op vrijdag toekwam en de trein zou nemen naar Antwerpen en ik nog even de stad in wou om een accessoire te kopen voor mijn outfit om er nog beter uit te zien dan gewoonlijk (! maar ja, maar ja ik meen het) maar ik daarbij toch geweldig moest oppassen dat ik niet dezelfde winkelstraatjes afliep dan mijn zus die zeker naar de kapper zou gaan alwaar ik moest voorbijkomen, nam ik voor de eerste keer in eeuwen een taxi .
De taxichauffeur was een Albanees.
"Boodschappen doen mevrouw?"
"Neen hoor, gewoon maken dat ik de stad uit ben, want vanavond hebben we een verrassingsfeest voor mijn zus en die mag me hier zeker niet tegenkomen op straat, vandaar..."
Hij moest er hartelijk om lachen de lieve man terwijl hij me feilloos door Antwerpen reed naar de Albertstraat. Want daar zat iemand anders op mij te wachten.
Een andere verrassing .
Jan -een andere dan de mijne en dus die van iemand anders - was jarenlang de advocaat waarmee ik dagelijks belde toen ik nog bij Royale Belge werkte. Hij was gespecialiseerd in beroepsaansprakelijkheid.
Ik was 23 en hij 10 jaar ouder.
Na zes maanden over en weer gebel zei hij plots " Mevrouw dit is te gek! We bellen elke dag en ik heb U nog nooit gezien. Ik kom af!"
En dat deed hij ook.
Vanaf dan, men zegge en schrijve 1980  , aten we één keer per maand samen, tot ik naar Frankrijk vertrok , bijna 11 jaar geleden.
Hoe straf is dat?
En vermits we elkaar dus bijna 11 jaar niet gezien hadden en ik al meerdere "onverwachte vruchteloze pogingen" had ondernomen waarbij ik telkens lik op stuk ving, want Meester Jan was weer op reis, had ik ditmaal het voortouw genomen en degelijk afgesproken of we elkaar die dag konden ontmoeten?
Dat kon.
Bij hem.
En dus geschiedde.
En het was leuk en goed en aangenaam.
En toen stond Jan erop me naar Boechout te brengen zodat hij Aude ook nog eens zag en de kleinkinderen, want die wou hij ook wel eens zien...en dat kon allemaal en dus gebeurde dat volgens plan en strak op schema.

Ondertussen zond Jan me al een gans album foto's op van die heuglijke ontmoeting, maar echte foto's dan en geen GSM toestandjes en die kan ik niet met jullie delen...

Eens Jan weg was en Aude's auto  uitgeladen was van een week aan zee, begonnen we ons klaar te maken voor de surprise van de avond.
We waren oprecht zenuwachtig ,want mijn zus noch mijn schoonbroer, ook al een Jan, maar weeral niet die van mij, wisten van iets.
En zo hoort het ook als het om een verrassing gaat.

Van bij onze aankomst begon de emotieronde, want als eerste zag ik mijn tante , Tante Nizon, 87 jaar en hoe ouder ze wordt hoe meer ze op mijn moeder lijkt. Vooral haar handen maakten me nostalgisch...en ik raakte ze dikwijls aan, als wou ik nog een stukje "echte Peeters" in me opnemen, helaas...

Ik herkende zoveel mensen, en dat gold ook voor mijn broer.
We dansten tot stukken in de nacht en namen weer een taxi naar huis....

De volgende morgen was quality time met Gust, Maurice en Aude.
We hadden zoveel te vertellen.
"Stop met praten mamie, ik moet me concentreren"....Ongelofelijk, waar heeft hij dat woord nu weeral gehoord. Maar natuurlijk zit hij nu in de derde kleuterklas en dan leer je waar het echt op aankomt....

's Middags aten we een ijsje in de plaatselijke tearoom. Maurice wou een koekje van de mamie maar ik wou niet delen. Toen hij chipjes at vroeg ik om er eentje te krijgen en hij zei prompt "Neen" en een minuutje later wees hij met zijn handje naar mijn koekjes: "Jij hebt koekjes!" . Volià, zo'n karaktertje is dat! Jij niet delen? Geen Probleem! Ik ook niet delen!

's Avonds kwam het ene feestvarken die nog niet bekomen was van haar surprise de avond ervoor met het andere succesnummer aangereden....en dat was weer een verrassing : in plaats van een "goed" Italiaans restaurant werd het een sterrenzaak ; De Schone van Boskoop van Wouter Keersmaekers, oom van Stienus,mijn schoonzoon.
Mijn zus kon er niet van over: "dat mag ik ook schrappen op mijn bucketlist" !

Het was hemels .

Zondag spendeerden Aude en ik met koffiekoeken, friet en curryworst- het kan niet altijd sterrenniveau zijn en wat gaat er boven Belgische kost, I wonder ?- en zat ik weer op het vliegtuig naar Toulouse...
Wat een memorabel weekend !
Ik had het voor niets willen missen !

Iedereen gelijk voor de wet...of niet?

Belastingbrieven voor Belgen in het buitenland....ze zijn toegekomen begin oktober.
En we hebben tijd tot 9 november.
Ik doe de aangifte online, want ik heb een token.
De vooruitgang , dat is nogal iets.
Het boekje dat we er anders ook bijgestuurd kregen zat deze keer niet in de envelop.
Je moet de handleiding downloaden.
Meer dan 100 blz.
Er wordt me gevraagd of ik in het Vlaamse, Waalse of Brusselse gewest woon?
Ik zoek me te pletter om te weten waar ik ben ingedeeld.
Om dan een paar regels verder te lezen : " als je in een onderstaand Europees land woont....Frankrijk, dan aankruisen"
Ik behoor dus tot geen enkele gemeenschap in België, zo blijkt.
Als ambtenaar behoor ik automatisch tot de categorie "anderen"....en heb ik toch mijn fiscale woonplaats in België.
Ik vul ook heel plichtbewust een Franse aangifte in . Dat is een nul-aangifte.
Aangezien mijn eigendom in Frankrijk ligt  zou ik kunnen genieten van Franse belastingvoordelen....gecatalogeerd onder de noemer "belastingkrediet",  maar aangezien ik in België verplicht ben belastingen te betalen moet ik hier geen belastingen betalen en heb ik geen krediet....Met andere woorden, ik kan niets aftrekken , want ik betaal 0 EURO belastingen in Frankrijk.
In België heb ik geen eigendom en aangezien ik niet tot het Vlaamse gewest behoor waar ik belastingvoordeel zou kunnen bekomen voor bvb en onder andere, mijn dakisolatie, mijn nieuwe ramen, een eco-boiler enzovoort enzovoort....kan ik die sommen niet in mindering brengen....
Als ik mijn groepsverzekering trek, wegens activiteiten in de privé sector zou ik een gunstig belastingregime kunnen krijgen in Frankrijk, want ik woon hier meer dan 5 jaar. Maar aangezien mijn fiscale woonplaats in België ligt, kan ik daar niet van genieten . De verzekeraar is verplicht de betalingen aan te geven aan de Belgische fiscus.
Wat ik wel mag betalen zijn opcentiemen., 7 %.
Opcentiemen zijn belastingen die de gemeente of de provincie kan heffen.( zie onderaan de blog) 

Maar ik behoor dus niet tot een gemeente, of een provincie of een gewest.
Ik vind dat zo onrechtvaardig maar er valt- naar het schijnt- niks aan te doen.

Vandaag zou ik dus mijn brief invullen.
En weer ergerde ik me aan de plaats waar ik belast word en de ongerijmdheid met mijn reële locatie.
Maar bon, wat doe je eraan.
Ik bekeek toch nog eens het boekje van meer dan 100 blz . , je weet maar nooit of er ondertussen iets veranderd zou zijn, hé, dat is tenslotte mogelijk n'est-ce pas?

helaas :

K. BELASTINGVERMINDERING VOOR UITGAVEN VOOR DAKISOLATIE INEEN WONING DIE OP 31 DECEMBER VAN HET JAAR VAN HET BEGINVAN DE WERKEN TEN MINSTE 5 JAAR IN GEBRUIK GENOMEN WAS (**)

▲ Opgelet: rubriek K (**) is alleen bestemd voor het Vlaams Gewest en het Waals Gewest.
U mag die rubriek invullen als u voor aanslagjaar 2017 in die gewesten ‘gelokaliseerd’
bent (en dus de code 1093-71 of 1094-70 van vak III, A, 6 hebt aangekruist).

Ik vulde alles elektronisch in , en eens dat die lastige karwei geklaard was, bewaarde ik het document.
En dan vroeg ik een simulatie , hoeveel ik zou moeten bijbetalen dit jaar.....
Het wieltje draaide....
taratatata !!! : 12.455 EUR  Alstublieft ! Hallo????


Mijn hart stond stil.
Hoeveel ??????

Wat heb ik niet gezien? Wat heb ik verkeerd gezien?
Werd er niet voldoende afgetrokken van wat ik getrokken heb ?
Ik bekeek prompt mijn banktegoeden , of ik nog zoveel geld had, überhaupt !
Mij mond werd er helemaal droog van. Koppijn, ik kan het niet beschrijven, nekpijn tegelijkertijd, overal pijn.
Stress, gewoon stress.
Hoe ga ik dat aan Jan vertellen?
Wat gaan we nu doen?

Ik begon onmiddellijk in gedachten drastische besparingsmaatregelen te treffen, een ware Minister van Financiën waardig : niet meer "gaan" eten, niet meer op reis, gedaan, minder uitgeven aan frutsen en prutsen, sparen, hallo !!!

Ik deed een kruiswoordraadsel maar kon er mijn gedachten niet bijhouden. Ik werd gelijk onpasselijk.
Ik zou eens een oud collega ondervragen zie, die houdt toch alles bij, moet je echt zoveel belasting betalen op een groepsverzekering of hoe zit het?

Na een tijdje durfde ik terug naar taxonweb surfen.

Ik bekeek nog maar eens de bedragen en....ontdekte dat ik vergeten was mijn reeds betaalde belastingen in het vakje 225....Ik vul het in.

Ik bewaar het document.
Ik druk op de simulatieknop...

En dan, dames en heren, taratatatata ....een redelijk treffelijk te verwachten bedrag. Foetjie de 12.455 EURO !.

Ik wist niet meer waar ik het had. Ik was zo overstuur. Ik wou in de lucht springen, ik was zo blij, zo oprecht blij met het nog redelijk serieus maar niet meer te vergelijken bedrag van bijna een half miljoen Belgische Frank.


Ik ging onmiddellijk met de twee jongens wandelen.

Ik kwam Claude en haar hond tegen en was blij iemand over mijn nare namiddag te kunnen spreken....plots dook uit het bosje naast ons- pakweg op een meter of 5 - een nogal grote ree, het weggetje over , recht het veld in...

Wat kan het leven toch mooi zijn, dacht ik. 

Ondanks belastingen. Ondanks "a different treat"


Jan is net terug van de jacht en straks komt Gilbert een patatje mee steken.zie.

We zullen eens een goed wijntje gaan uitzoeken....


Zucht.
Ik ben doodop !







                                              

4 Opcentiemen zijn een deel van de onroerende voorheffing die je betaalt op het eigendom, erfpacht of vruchtgebruik van een gebouw. Het deel voor de gemeenten en de provincies noemt men de opcentiemen. Wanneer een gemeente beslist om 1.500 opcentiemen te heffen, betekent dat dat u per euro die u verschuldigd bent volgens het basistarief, 15 euro moet betalen voor de gemeente.


4 De aanvullende personenbelasting (APB): De gemeente heft een aanvullende belasting op de inkomstenbelasting die door de federale overheid wordt geïnd, maar bestemd is voor de gemeente. In Essen bijvoorbeeld bedraagt de aanvullende belasting voor het aanslagjaar 2016 7,5 %. Dit betekent dat het gemeentebestuur 7,50 euro krijgt voor elke 100,00 euro personenbelasting die de staat int. ( Bron HLN 16/12/2016 )