Lauzerte en de eerste keer op de paardenmolen

Janet en Max hadden ons verteld dat het zo leuk vertoeven was op de donderdagen van 'l'été gourmand' in Lauzerte", een dorpje, zo'n 17 km van bij ons.
Je kan er van allerhande standjes eten kiezen, of desserts, of drank . Er is muziek, er is veel volk, een beetje het jaarlijkse fête vôtive van Flaugnac, maar dan kleinschaliger, of de woensdagavond markt in Castelnau met le 'marché des producteurs', maar dan grootschaliger...
Jan wou niet, zou niet, last van zijn oren, té luid, geen goesting, tegendraads quoi !
Tegen een uur of zeven bracht hij toch hetvolgende bericht " als we met twee auto's gaan, want als het mij niet aanstaat..."
En zoals steeds( of zo goed als) was hij het die later op de avond zei "dat moeten we volgend jaar overdoen.".
Zo zie je maar. Zolang als je in staat bent van gedacht te veranderen is het voor mij goed.

We hadden onze auto's aan de voet van de berg geparkeerd, omdat ik van niet beter wist. Was het nog ver naar het marktplein, was het wel op het marktplein, was het ergens anders, zouden we boven op de berg wel parkeergelegenheid vinden?
Soit, we parkeerden onderaan de berg.
Stienus zag het zitten. "Korte pijn " zei hij, en hij duwde gezwind de buggy de helling op.
Eens ter plekke, was het marktplein al volledig volzet met tafeltjes her en der en standjes met lokale specialiteiten.
We vonden een tafel naast het marktplein en dat was juist super, je had een overzicht op de markt en de muziek kon je gewoon niet storen.
Een accordeon speelde één van de lievelingsliedjes van mémé " Riquita, joli coeur de Java" en ik zong uit volle borst mee.
Jan en Stienus gingen als eersten een keuze maken van wat ze zouden eten. Het werd kip met frites;
Ondertussen was er een jong gezin aan onze tafel komen zitten. Bleek dat het Belgen waren uit La Louvière.
De tijden zijn veranderd; deze Belg, derde generatie Italiaanse gastarbeiders zei "ik spreek een beetje Nederlands", zonder accent, alstublieft.
En ik vertelde hem dat mijn naam Meunier was, mijn grootvader van Nimes afkomstig was( naast Couvin, Mariembourg) en mijn overgrootmoeder langs grootmoeders kant van La Roche. Belgen allez, niet meer en niet minder.

We dronken rosé, kregen als dessert galettes met honing en een noisette ( kleine koffie met melk) en toen vertrokken we naar de paardenmolen...en zo gebeurde het ongelofelijke, we hebben het meegemaakt, we waren erbij , toen Gust de eertse keer op de paardenmolen zat en ook toen hij er na vier ritten niet meer af wou.

Voor mij zijn dat prachtige herinneringen. Ik weet ook nog precies waar ik me bevond toen Aude de eerste keer op de paardenmolen zat. In Hove , tegenover bakkerij Elly, waarschijnlijk tijdens de jaarmarkt.

Neen, onze dag kan niet meer stuk.
Aude kwam net naar beneden om te zeggen dat Gustje nog helemaal wakker was. Het is bijna 23 uur...té veel indrukken vandaag. Lang in het zwembad zonder te wenen, musée de l'écriture in Figeac, de weg langs de Lottevallei, Lauzerte. Té veel, is ook niet niet bevorderlijk voor een gezonde nachtrust. Maar ik, ik laat het niet aan mijn hart komen.
Puur geluk, meer moet dat niet zijn.