Teneinde een volkse opvoeding te krijgen en een goede band te hebben met de bevolking, hadden haar ouders besloten haar te laten opgroeien, ver van het paleis, in een familie die heel koningsgezind was , patriotten van het eerste uur,geëgageerde mensen in het Rode Kruis ,en nog zoveel meer en haar naar een eenvoudige provincieschool te sturen, op Lyceum.
Dat fantasme heeft jaren geduurd.
Ze durfde daar met niemand over praten, uit angst dat de mensen haar voor gek zouden verklaren.
Het duurde zelfs tot ze op de universiteit zat.
Tot op een dag...
Er een mevrouw van de Arcane School in Zwitserland ,op bezoek kwam bij Madame Thiran, waar het princesje op kot zat.
"Ga jij maar open doen, ik kom er zo aan", zei Madame Thiran, ook chefke genoemd.
Zo gebeurde.
Ze nam de jas aan van de Zwitserse dame en ze gingen in het salon zitten.
" Et le Roi et la Reine?", vroeg de dame.
Het prinsesje veranderde plots in een doodgewone eerstejaarsstudente in de Rechten...
"Ils vont bien", stamelde ze nog.
"Ils ne reviendront plus", zei de dame, toen madame Thiran ons vervoegde.
Gans perplex , volledig overstuur, was er nooit sprake meer van de Koning en de Koningin.
Ze was zelfstandig geworden ,het prinsesje, ze had ze niet meer nodig.
Toen ik een paar jaren geleden een jonge Française interviewde, vertrouwde ze me een geheim toe: " Je m'imaginais que j'étais une princesse, et que mes parents étaient le Roi et la Reine".
"ils ne reviendront plus jamais", zei ik zacht en ik dacht terug aan die heel bijzondere namiddag met die Zwitserse dame van de Arcane School.
Ik dacht er gisteren terug aan, nu we in België binnenkort maar liefst twee koningen en drie koninginnen zullen hebben. Straf hé?
