Je te dirais ce que c'est ...

Denis had me een paar weken geleden op de zondagse "marché des producteurs" gezegd dat als Aude kwam, we maar eens moesten langskomen. Hij zou weten te zeggen of het een jongen of een meisje zou worden.
Want Aude wil me niks zeggen. Stienus wil trouwens niet dat ze iets zegt  en ik baal als een stekker dat ik het niet mag weten.
Curieus dat jij bent, zou Jan zeggen. Nieuwsgierig voor de Nederlanders.
Nog één van mijn onhebbelijke eigenschappen.

Maar Denis, die zou het dus wel kunnen weten.
Et bien d'accord, je passerais avec elle et avec Gust.

Vanmiddag ging Aude naar de kapper. Waarom hier en niet ginder? Omdat op haar vrije dag, maandag, alle kappers in België gesloten zijn, vandaar. (nu weten jullie het ook)
Gustje en ik gingen langs bij Zwany want de winkels gingen pas open om 15 uur. Zo zit dat in het zuiden.
Dus hadden we maar 20 minuutjes, maar twintig minuutjes zijn best lang voor zo'n klein ventje. Dus wippen we binnen bij Duke en Minouche. Dat vond Gust leuk en zijn mamie trouwens ook.
Daarna naar de Spar. De dame aan de kassa was gecharmeerd door zijn blonde lokken en gaf hem prompt kleurkrijtjes . "Merci" riep hij, heel goedgezind. Want dat is hij niet altijd, Gustje, hij kan ook geweldig zagen voor zo'n klein mannetje.
                                                 

We zouden zijn mama terugzien in de Bardouquet. Daar zat Aude al op ons te wachten met een leuk fris kopje.
Het was 15.10 u en de rolluik van het caféetje was al half omlaag. Is de volet kapot? ,vroeg ik aan Aude.
Neen hoor mama, op zaterdag sluiten ze om 15 uur.
Stel je voor dat je het enige café bent in Castelnau en deelgemeenten , men zeggen en schrijven hoop en al 4000 man , dat de zon schijnt , het volop lente is, wielertoeristen langsrijden, volledig verdorst, ouders met kinderen die een ijsje willen, toeristen allerhande want het is paasvakantie, het café naast jou heeft de boeken neergelegd ( daar moet je inderdaad niet van verschieten met zo'n belabberde mentaliteit) en jij, jij sluit je deuren ook, want het is tenslotte zaterdag, c'est le weekend, tu as bossé toute la semaine , en je hebt ook recht op vakantie.
Zucht!
Kortom, dit is een oproep voor jonge mensen die een project willen en vooral goesting hebben om te werken ! We willen een café in Castelnau, en waarom niet, ook in Flaugnac, St Paul de Loubressac, Pern, Le Montat , Saint Aureille en Saint Alauzie ...

                                           
Gaan we nu bij Denis langs of niet? ,vroeg ik aan Aude.
Allez OK, we doen het.
Yvonne was superblij van ons te zien alsook mijn nakroost.
EN ja, Denis was thuis, hij keek naar een match van de TOP 14 ( rugby) .
Het was inderdaad heel stilletjes in het dorp , nu begrepen we het.

            
                                          
Hij lachte en vroeg aan Aude om binnen te gaan zitten in de zetel.
Ah bon, het was niet zomaar kijken op goed geluk, hij zou ook iets doen?
Dat was mysterieus.
Ah oui, c'est toute une affaire, zei hij, et je ne me suis encore jamais trompé.
Hij nam Yvonne's kettingkje van haar hals en begon warempel te pendelen.

C'est une fille , ah oui, regarde Yvonne.
Et oui, zei Yvonne, c'est une fille.

Ik wil een broertje ,zei Gust.
Spijtig, zei ik al lachend , het wordt een zusje.
En hoe gaan we die heten?
Paprika ! riep Gust al gierend van het lachen.

Zo zij het !
Het wordt ene meisje en ze zal Paprika heten.

Imagines-toi que je me sois trompé!, riep Denis ons na.
Och Denis, dan is het zo, zo erg is dat toch niet, je hebt mij in elk geval vijf maanden gelukkig gemaakt.