In Frankrijk wordt in gans het land op 21 juni "la fête de la musique" gevierd. Dat gaat gepaard met allerhande optredens, muziekbands, solozangers, duo's, muziektentjes, dansen , fakkeltochten 's nachts en iedereen is er gek op en wordt gemobiliseerd om toch "ergens" mee te doen.
Bij ons is het niet anders.
Dus belde ze. Naar mij, naar Zwaan, naar Martine en Manou, naar Monique en Co, haar gasten moesten eraan geloven, kortom, iedereen die ze kende kreeg een mail om er ons aan te herinneren dat er in Flaugnac dit jaar iets bijzonders stond te gebeuren: een Middeleeuws feest.
Met zang en dans, gekleed in aangepaste kledij van die tijd, en uiteraard met een maaltijd , opgediend met houten lepel ( "breng toch maar je eigen couverts mee, voor het geval dat...") en dat alles voor een democratisch prijsje : 15 EURO alstublieft. Wijn inbegrepen.
Jan had helemaal geen zin. Hij heeft nooit zin in dergelijke evenementen. Van het moment dat er ook maar één burger zijn kweik openzet gaat hij al lopen, daar waar ik gek ben op muziek. Alles behalve heavy metal en afonische toestanden waar een andere Jan zo van houdt !
Alles klinkt "vals" volgens hem, maar dat is meestal niet zo.
Of "te luid" , behalve als Paul Fréderique Cassez , de weerman, 's morgens rond 7.50 u zijn weerpraatje maakt. Dan staat de knop op "10" , en kan Jeanette, de buurvrouw aan de overkant van de vallei meeluisteren...
Hij hoort wat hij wil horen.
J'écoute et j'entends.
Begrijp je ?
We gingen langs bij Rita en André verleden week en natuurlijk herinnerde Rita ons aan de uitstap...awel ja, zei Jan, we zullen komen voor het eten...
Ongelofelijk onvoorspelbaar die man.
Dus vlug Manou en Martine gecontacteerd en ja hoor, dat was al uitgelezen gezelschap .
Het was een prachtige avond, warm , droog, zalig gewoon, ik heb daar geen woorden voor.
En André en Alain stonden achter de toog.
Uitgedost de ene al wat grappiger dan de andere .
"Attend", zegt Alain, " je hebt hem nog niet met z'n helm op gezien...zet je helm op André, met ton casque!" En natuurlijk doet André dat .
Wat een mens hier allemaal niet moet doen om zijn boterham te verdienen !
Naast ons zaten Belgen, Walen uit Luik, Vlamingen uit Muizen, geëmigreerde Brusselaars Nederlanders en natuurlijk ook Fransen.
Aloïs en Ria denken eraan naar hier te verhuizen en zoals steeds komt dan de vraag : " waarom zijn jullie naar hier komen wonen".
Tja, en de verhalen beginnen.
Ze twijfelen, want de ziekenkas, de hospitalisatie, stel dat je ziek wordt, zou je een eigen huis aanhouden in België?, de kinderen, je pensioen, de belastingen....
Ik luisterde, Jan ook, en toen we afscheid namen zei Aloïs : "allez dan hopelijk tot binnenkort"...
Weet je, zei ik hem, één ding is wel verschillend met jullie, ik heb er nooit zo rationeel over nagedacht om hier te komen wonen...we hebben dat gewoon gedaan.
Ik twijfel dus of ze het zullen doen.
Je bent nooit zeker van je juiste keuze voor je er bent, maar ik heb er nog nooit spijt van gehad.
Vandaag was het weer 32 graden, gisteren ben ik serieus verbrand aan het zwembad , en dus deden we het kalmer aan. onze leerboeken en woordenboeken, kruiswoordraadsels en kersen en abrikozen van bij de fruitboer Amadieu voor ons, rond het zwembad, mijmerend over Aloïs die terug is naar België waar het nu 15 graden is ( maar inderdaad, voor sommigen is 32 te koud, we weten het ondertussen hé) , en de mensen meer dan twee uur in de file stonden om naar huis te rijden.
Pff, zucht, kreun, we zitten hier goed hé.
