Want 's middags is het hier nog zo'n 15 graden en als je in zon zit kan je die warmte bijna niet meer verdragen als je los in het herfstlandschap kijkt..
Maar eens de zon verdwenen is wordt het echt koud en het is een zaligheid dat de nieuwe warmtepompen ons dat aangename constante 22 graden gevoel binnen geeft.
De mist trok pas rond 12 uur op en Jan twijfelt of hij nu morgenvroeg toch zou gaan jagen of niet. Want mét mist is de kans nog kleiner dat je een everzwijn tegenkomt.
De zon is waterachtig en beneveld.
Ook in het dorp was het mistig . eerst dacht ik dat iemand vuurtje stook gedaan had...niet dus .
Door de droogte deze zomer zijn er niet veel wilde eetbare paddenstoelen. Ik zie er veel, maar je kan ze niet opeten.
Er zullen niet veel truffels zijn zegt Pierre, een man die directeur was van de Landbouwhogeschool hier dichtbij ons dorp en een heuse truffelkenner. Hij geeft er spreekbeurten over in Amerika en Japan...hij zal het weten, denk ik. En als er al truffels zijn dan komen ze uit China of het verre oosten...
En we schuiven langzaam op naar het nieuwe jaar. Wat het ons brengen zal? Wie we zullen verliezen? Wat we zullen winnen? Hoe de wereld eruit zal zien.
Dat ik er niet gerust in ben, maar me aan de andere kant ook niet wil laten verlammen door angst, want is het niet juist dat wat men betracht? Dat je zo verschrikkelijk bang wordt dat je niets meer durft te ondernemen?
Dat je wantrouwig wordt tegenover iedereen. Je buurman, je familie, je vrienden....Dat niets nog is wat het was. Dat er geen toekomst meer is voor niemand....
Neen, daar mag ik me niet laten door naar beneden halen.
Het wordt een jaar zoals een ander. Ik zal er weer te hard tegen aan gaan, zal Jan zeggen. Mijn hand weeral omhoogsteken, met mijn vlag vooruit zwaaien....want ik kan het niet laten, zegt de man in huis.
Hoe dat komt? Dat is een ander verhaal, misschien een verhaal voor volgend jaar.
Dit waren enkel de laatste herfstmijmeringen van het jaar. Voor de winter er aan komt .
Voor de hevige vrieskou, het ijskrabben van de autoruiten, de sneeuw, hagel en natte ijskoude regen , voor dat alles. Maar daarna, eens dat ook voorbij zal zijn, eens dat weeral verleden tijd zal zijn, dan komt de lente weer en dan zien we het allemaal ietwat rooskleuriger, niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten