Gust groeit als een kool. Goedgezind ventje, die blij is met een lepel en dan duchtig met die lepel in zijn handjes zwaait, een majorette is er niets bij !
Zoveel hij weende toen hij een kleine baby was, zoveel lacht hij nu bij het minste.
Heel kittelachtig maar zelfs zonder kriebels lacht hij zijn tandeloos mondje bloot.
Zelfs toen hij de laatste dag dat ik er was vrij ziek was met 40,5 °C koorts kon hij toch nog flauw naar me glimlachen.
En ik blij dat ik voor hem kon zorgen , dat ik me nuttig kon maken in het vaderland.
Aude herhaalt maar steeds dat ze smoorverliefd is op haar Gustje, maar ook Stienus is vertederd als hij de kleine man ziet lachen.
Grootvader Kris komt soms gewoon 's morgens even binnen voor zijn werkdag begint, omdat "het zijn dag goed maakt".
Aude was uiteraard blij me te zien, we hebben ervan genoten.
Gepraat, TV gekeken , samen gegeten, gekookt, met Gust gespeeld, op visite geweest.
Het kon niet op.
Pasen was weer top bij de moemoe, met Wouter Keersmaekers aan het fornuis.
De dag erna brunch bij Kris en Ingrid met de ganse Peeters familie.
's Avonds de Meunier zussen met cava om moe maar voldaan in ons bed te kruipen, weer een kilo zwaarder, want de calorieën mag je niet tellen.
Maar nu ben ik terug en het is goed om weer thuis te zijn, ondanks de mooie glimlach van Gust en zijn mama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten