Cartouche is de verpersoonlijking van een huisdier dat niets te vreten krijgt, slank en tenger zoals zijn beide baasjes, ik moet er zeker geen tekening bijmaken ?.
Maar het was geen vogel deze keer.
Het was een klein konijn .
En hij wou het beestje niet afgeven.
Telkens Jan naar hem toeliep, verzette hij zich een paar meters verder met het ongelukkige konijntje om het ten lange leste op te eten.
Moordenaar !
Inderdaad.
En het ergste is dat ik dan al heel wat nachtelijke problemen voor mij zie schemeren, want zo'n beest met een vacht met krot en mot naar binnen slokken, dat zal nogal wat geven in Cartouche's darmen!
Dat houdt in dat hij onpasselijk wordt, en ik wakker word en hem naar buiten moet proberen sleuren en dan moet ik wachten tot hij zich wat beter voelt om weer binnen te komen, hem een soeplepel bicarbonate te geven waarna hij moe maar voldaan neerploft in de zetel en ik klaarwakker ben en dus maar een stukje schrijf op de blog, wat moet je anders op een nachtelijk uur als je de slaap niet kan vatten?
Ik bedenk dat het Pasen is .
Jarenlang kreeg ik van Tante Maria ( uitspreken op zijn Frans ) , de tweede vrouw van mijn grootvader langs moeders kant een kaart met pasen. "Joyeuses Pâques, Geneviève ! Tante Maria"
Heel katholiek mens en al .
Maar toch apprecieerde ik dat hoor.
Iemand die je oprecht een Hoogdag wenst.
En straks zal ik naar mijn pa bellen in Spanje en met plezier "Zaligen Hoogdag" zeggen.
En hij zal me antwoorden " Gene gij zijt de enigste die mij dat wenst, een hoogdag, merci kind!"
En ik zal blij zijn dat ik het geluk heb nog altijd iemands'kind te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten