De Tuut- Ta !

Gustje heeft twee grote camions mee.
Eén is een politiewagen en terwijl hij ermee over de vloer glijdt roept hij uit volle borst "Tuut-Ta, Tuut-Ta,Tuut-Ta!!!!".
Om hem te plagen-want dat doe ik heel graag- roep ik dan van ver " Paimpon Paimpon Paimpon!".
En dan schudt hij met zijn blonde hoofdje en zegt heel geërgerd "Neen Manie, Tuut-Ta,Tuut-Ta,Tuut-Ta!".
Gisteren zat ik achter mijn computer en zocht ik het geluid van een brandweerwagen op.
En ik zette het geluid vollen bak, volgens mij "Paimpon,Paimpon,Paimpon!".
Maar Gust hield vol , het was Tuut-Ta ,Tuut-Ta,Tuut-Ta.

De politieauto op zich is ook een Tuut-Ta.
Hier zien jullie dus een Tuut-Ta van de mooiste soort.

's Avonds gingen we naar Lauzerte waar er op donderdagavond "Les jeudis gourmands de Lauzerte" naar jaarlijkse gewoonte op het dorpsplein plaatsvindt.
Er is ook een kleine paardenmolen en net zoals vorig jaar moest en zou kleine Gust er op.
Hij was overdonderd door het formaat van de plaatseijke Tuut-Ta.
En daar wou hij inzitten.
Vier rondjes mocht hij meerijden.
En telkens vroegen Aude of Stienus of ik na elke rit of hij niet liever in een andere auto of op een eend bijvoorbeeld wou gaan zitten.
Hij schudde met zijn hoofdje van "neen".
Hij bleef in de Tuut-Ta zitten.

Een mooi blond meisje kwam naast hem zitten na een aantal ritjes. En hij was daar best tevreden mee.
Je had zijn gezichtje moeten zien, hij straalde.
Met een blik van " hebben jullie mij hier allemaal zien zitten in een echte Tuut-Ta ???".
We moesten er zo hard om lachen, alle drie tegelijk!

Hij mocht een vijfde keer meerijden van de eigenaar van de paardenmolen omdat hij vanuit die Tuut-Ta geen "flosj" kon grijpen.
En toen het dan zover was en hij uit de Tuut-Ta moest komen kon gans Lauzerte horen dat dat tegen zijn zin was!
Hij krijste,schreeuwde ,gilde van jewelste.
Niets kon hem troosten.

Dus zijn we met schaamrode kaken naar huis terug gereden.

Tijdens de ganse terugreis die zo'n 20 minuten duurde probeerde Gust één volzin te maken.

"Gust meisje samen Tuut-Ta gedaan".
Daar kwam het op neer.
En Stienus telkens weer herhalen " Ja, Gustje heeft met een meisje samen in de Tuut-Ta gezeten hé?"
"Ja" ,zei Gustje ," Meisje samen Tuut-Ta gedaan"
Telkens weer, telkens weer.
Precies of hij is een nieuwe taal aan het leren ,zei Aude.
Maar in feite scheelt dat niet veel, dacht ik.
Hij kent al veel woordjes, maar het is nog iets gans anders om met die losse woordjes volle zinnen te maken.
Net als een mantra die hij blijft opdreunen.
Telkens weer en telkens weer, onvermoeibaar " Samen met meisje de Tuut-Ta gedaan".

Het was weer een mooie avond.
Met een foto van een jaar later ...op dezelfde plek, met dezelfde liefste lievelingen...