En zoals steeds, dalen de temperaturen dan.
Buiten.
Want in ons hart stijgen ze, we zijn té blij ze weer te zien die twee.
We kenden hier zo'n drie weken aan één stuk een ongelofelijke pré-lente: tussen de 23 en de 25 graden. Om nog maar niet te spreken van het aantal graden in de zon, zo'n 38 graden en méér.
Het is ongebruikelijk voor de tijd van het jaar.
En we dachten dat het al lente was.
Iedereen dacht dat.
De terrasjes in Cahors zaten vol.
Aurélia van de Bardouquet heeft nieuwe tafeltjes buiten gezet en wacht met spanning op het effect bij de dorpelingen.
Ook in Belgïe kende men zachte temperaturen.
Dus, Mark en Vera zoeken nog meer zon op en komen naar hun huisje in het zuiden.
Maar het wordt weer koud.
"Nous attendons des températures hivernales" zei Paul Frédérique Casset vanmorgen op radio 100 %.
Hopelijk alleen zondag...maandag zou het beter worden.
Maar stel dat dat niet zo is, dan kijk ik met angst in het hart naar al die bloesems ...die echt niet mogen bevriezen dit jaar, want mijn confituurreserve begint serieus te slinken.
Als het nu vriest , geen pruimen , dat is zo goed als zeker.
En nog op zondag gaan we stemmen, voor het eerst in Castelnau-Montratier.
Rita staat waarempel op de lijst van de burgemeester in Flaugnac !
Maar we kunnen spijtig genoeg niet op haar stemmen.
En panacheren mag ook al niet meer, klagen de mensen.
Het was hier de gewoonte dat je gewoon mensen kon bijschrijven op de lijst of andere kon doorhalen naar believen.
Stond er je iemand niet aan op de lijst? Geen probleem, doorhalen !
Had je liever iemand anders verkozen gezien? Geen probleem, gewoon bij opschrijven!
En soms werd zo'n sukkelaar verkozen omdat er verschillende zijn of haar naam hadden bijgeschreven op het formulier .
Ik kan er niet bij, maar toch is het zo geweest.
Maar aan alle schone dingen komt een eind en zo ook in de sudouest!
Het mag niet meer.
"Tu vas voter dimanche?" vroeg Denis.
"Oui!" zeiden we allebei heel fier.
"Vous avez votre carte ?"
We bekeken elkaar , want neen we hadden geen kaart.
"Vous vous êtes inscrits sur la liste?"
"Jaja," beaamden we, al anderhalf jaar geleden.
"Alors il n'y aura pas de problèmes, mais normalement vous auriez dû recevoir la carte"
Pas de problème, dacht ik zo niet, bij mezelf, want Frankrijk is één grote adminitratie en als je één papiertje of één stempeltje mist, krijg je altijd ongelijk.
Dus bel ik naar de mairie en ik heb de vriendelijke ,maar niet zo bijdehandse bediende aan de lijn .
Ik vertel haar dat we anderhalf jaar geleden papieren hebben ingevuld met het oog op de verkiezingen, dat ze ons beloofd had dat we een kaart zouden krijgen in de maand mei 2013, maar dat we niets gezien hebben.
"Etrange",zegt ze, want we hebben wel de kaarten opgestuurd hoor.
"Oui,mais je ne les ai pas" zeg ik.
"Je prends votre numéro de téléphone et je vous rappelle".
Jan komt binnen om een tas koffie te drinken en ik vertel hem van mijn avontuur.
Ik zeg hem ook terloops dat ik me toch herinner dat we ooit, verleden jaar, iets gekregen hebben, maar dat ik niet meer weet wat het juist is...
"Ja, we hebben iets gekregen, ik zal het straks zoeken"
Hij ziet aan mijn gezicht dat dat antwoord me niet aanstaat.
Als ik iets in mijn gedacht heb , wil ik het graag onmiddellijk.
Hij zucht en gaat naar boven en komt terug met?
Inderdaad! De "cartes d'élection' waren wel toegekomen, in januari 2013.
Een mens vergeet vlug.
Of misschien vergeten wij alleen vlug, wie weet.
In elk geval ,daar stond ik dan met mijn rode kaken en mijn stomme kaart!
Allez, ik nam de moed in mijn twee handen en belde opnieuw de mairie.
De andere, meer ervaren bediende stond me te woord.
Ik legde alles nog eens uit en zei dan "mais nous avons retrouvé les cartes, madame, et vraiment je suis génée de vous avoir dérangée!"
"De rien madame, je suis bien contente que tout est finalement en ordre pour dimanche!"
Voilà, we kunnen gaan stemmen zondag!
De eerste keer in ons nieuwe vaderland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten