In het dorp, bij de bakker, in de Spar, in de Carrefour aan de kassa, bij de groentenwinkel, in de wachtzaal van de dokter, aan de toog van de apotheker, in de rij bij de bank...kortom bij iedereen en overal: alle mensen begroeten elkaar . En als ze dat niet doen, dan zijn het geen ingezetenen.
Als volwassenen vergezeld zijn van kleine kinderen, en dan heb ik het over heel kleine kinderen, van zo'n jaar of twee, dan gaan die de winkel niet in of uit zonder dat de begeleidster zegt " qu'est-ce qu'on dit?"
"Bonjour madame"
of
"Bonjour monsieur" natuurlijk.
En als ze iets krijgen zullen ze altijd en overal aangemoedigd worden om "merci" te zeggen.
Altijd.
Dat valt me op hier.
Omdat dat in Belgïe nog zelden het geval is.
Als ik met Gustje ga wandelen in de dreef en ik kom er een man tegen die zijn hondje uitlaat, dan zeg ik "Goeiedag".
Meestal staart de voorbijganger me aan met een grimas van "ken ik je van ergens?".
Echt, bijna op het vijandige af.
Bij de keurslager krijgen kinderen meestal een "vleesje" in Belgïe, ook geen merci.
Geen tijd ook, want de volgende klant wordt al bediend vooraleer je de kans gehad hebt om aan je kind te leren om "merci" te zeggen.
Geen tijd.
Dat zal het zijn.
En hier is meer tijd.
Aude is het ook opgevallen en zij zegt ook altijd en overal ( dus ook in de dreef ) "Goeiedag" en ze trekt er zich helemaal niks van aan als ze wordt nagestaard ...
Want ze vindt het echt leuker om goedgezind "hallo" te zeggen tegen de wereld.
Toch leuk die Fransen.
En beleefd.
Zeker.
Een aanrader.
Gewoon doen in Belgïe zou ik zeggen. Of opnieuw doen, want vroeger waren we dat toch ook gewoon?
Hihihihihi... zo herkenbaar. Ik hou ook van een glimlach en een goeiedag, dus ook ik blijf dit steevast doen. En inderdaad, steevast word je aangekeken of nagestaard, maar ja, ... soms ook eens een leuke repliek van een oudere dame: "Bedankt voor je lach en je goeiedag, jij hebt mijn dag gemaakt!" Wauw, dat was zo gemakkelijk om iemand blij te maken... en ook zeer goedkoop.
BeantwoordenVerwijderenKylian leer ik dit ook en hij zegt steeds beleefd "Dank u" en "Alsjeblieft". Ik vind dit zeer belangrijk. En dan ervaar ik dat anderen het toch wel fijn vinden dat hij beleefd is. Daar krijgen we ook opmerkingen over.
Ook in mijn klas hecht ik daar veel belang aan. En ja, dan merk je dat leerlingen toch vlugger iets doen voor je, maar dat ze zelf ook meer de gewoonte aankweken. En soms dan ook zeggen van: "Ik had het gevraagd met alsjeblieft en daarna dankjewel gezegd, en die mens, die deed dat veel vlugger dan anders... Dat was tof!" Wat het leven toch iets aangenamer maakt, vind ik.
Misschien is het toch ook een beetje opvoeding?
Groetjes,
Karen