Westende dus

Mijn broer merkt op dat ik met geen woord rep over onze villa in Westende. Inderdaad, ons eerste huis dat onze ouders bouwden was een witte Franse villa met een torentje in Westende. Schelpenlaan nummer 10. Bestaat waarschijnlijk nog, want het was een mooie villa. Een paar jaren later zijn er ook flink wat verbouwingen geweest en kwam er een eetplaats bij waar eerst de garage stond en kwam er een bijbouw in de vorm van dubbele garage met eveneens een zwart Frans dak. Op die zolder konden we de stereo extra luid zetten.

Muziek was één van onze grote hobbies trouwens. Daar heeft onze pa veel mee te maken. Elke week kocht hij wel een nieuwe plaat. Dat was meestal klassieke muziek, of jazz, maar vooral hits van populaire Franse zangers en zangeressen waar we ( zijn 5 kinderen) fan van waren. En we hadden elk ons idool. Bernadette luisterde graag naar Richard Antony, les surfs ook en Sylvie Vartan ,Anne koos voor Dalida en die kon ze ook geweldig goed imiteren, Dominique was onvoorwaardelijke fan van Claude François. Dat was bijzonder omdat er in die tijd geen video bestond , of althans hadden we geen videorecorder en ik kan jullie verzekeren dat indien het enigszins mogelijk was geweest we het in huis zouden gehad hebben want onze pa was en is nog steeds een freak op gebied van audio visuele media, en dat mijn jongste zus dus maar één keer naar een 'optreden' van Claude François hoefde te kijken en dat ze dat quasi perfect kon nabootsen. Zang, dans en alle bij en neveneffecten. Het was top !
Ik herinner me ook dat papa haar een gestreept smokingpakje gekocht had ,zodat ze een perfecte nabootsing van haar idool was. Ze deed het met verve.

Pascal genoot van Sacha Diste maar ook vàn Santana,mama van Georges Brassens, Mouloudji, Guy Béart.
Kortom, iedereen had wel zijn of haar idool en papa verraste ons op zondagmorgen door vroeg en heel luid bijvoorbeeld de laatste hit van Julien Clerc op te zetten, waardoor ik heel blij de dag beleefde.

Westende was ook papieren bloemen maken als het regende, om onze voorraad op te slaan voor mooie dagen om de mooiste bloemen aan het strand te kunnen verkopen in ruil voor grote schelpen en tourelles. Pascal en Dominique gingen alle kraampjes af en vroegen naar de prijzen, zodat we in de running waren. Onze eigen marketting als het ware.
Westende was ook rolschaatsen en vallen toen ik aan onze pa zijn auto hing en te laat losliet. Een vreselijke ervaring.
Westende was ook minifietsen die niemand had, een model met twee stangen vooraan in plaats van een halfrond stuur. En ja daar ben ik ook serieus mee gevallen. Op de foto staat trouwens Christine Haems....

Met Anne in de winter op het ijskoude strand schelpen rapen. In stormweer op de dijk lopen en de worst van bij de beenhouwer die wegvloog....
Het was het zwembad ' lac aux dames' waar Bernadette niet weg te slagen was of de manège 'les drags' waar ik leerde paardrijden.

Het waren de families Haems en Verbeke waarvan de kinderen onze vrienden waren en waarvan Christine trouwens tot een paar jaar geleden mijn tandarts was .
Ja, Westende, een goede dierbare en neen geen verdrongen herinnering. Ik begrijp heél goed dat dat huis verkocht werd om nog iets mooiers te kopen, een kasteel in Spanje bijvoorbeeld, maar dat is dan weer een gans ànder verhaal.