Audedag

Hoe kan ik dit ooit goedmaken?
Want het onherroepelijke is gebeurd , na 29 jaar.

Vanmorgen , rond 9.20u krijg ik een oproep op mijn GSM van Aude.
"Hallo,mama?"
"Ja Aude"
"Alles OK met jou?"
"Jaaaa!? Is er iets Aude?"
"Neen, niets speciaals"
Waarom belt ze dan met de GSM vanop haar werk, denk ik?

...

"Wel, omdat het mijn verjaardag is en jij altijd de eerste bent die belt..."

Moet ik een tekening maken hoe ik eruit zag op dat ogenblik?
Moet ik een beschrijving maken van de rode gloed die zich van mij meester maakte?
Moet ik zeggen hoe de grond onder mijn voeten wegzakte en ik helemaal uit het lood geslagen was?

"Proficiat, kind" (zoals mijn papa placht te zeggen en wat ik altijd zo diep intens warm gevonden heb).

Dus, van harte sorry Aude, mijn kind.


Misschien had ik moeten antwoorden " wanneer vieren we dat alweer, je verjaardag? Vandaag of morgen als je je vrije dag hebt?"

Neen, ik was er oprecht mee bezig geweest met de verjaardag.
Het cadeau was opgestuurd en zaterdag toegekomen. Vandaar dat het precies al voorbij was , de zo belangrijke dag. We hadden gebeld , ze was er zo blij mee met het geschenk.
Vandaar dat ik dacht dat...
Maar dat had ik niet mogen denken.

Sorry Aude, mijn kind.
Ik hoop dat mijn blik op deze foto naar jou toe toont hoe fier en blij je me maakt, elke dag van het jaar, niet alleen vandaag !