kerstinkopen

Maandag was het een drukte van jewelste. Vrienden van Jan zijn komen helpen om de gastenbadkamer te isoleren. Dat was vrij onverwacht en daardoor is mijn planning helemaal in de war geraakt. Want 's morgens zou ik naar de markt in Caussade gaan om bij de plaatselijke slager mijn twee gereserveerde soepkippen te gaan ophalen en nog wat cèpes (eekhoorntjesbrood) en aardappelen enz om vervolgens naar de U-winkel ( Jan bootst mij graag na als ik 'u-winkel ' zeg. Hij vindt 'U' immers genoeg ) te gaan en daar zou het waarschijnlijk wel druk zijn. Inderdaad dus. Parking bijna volledig volzet. Dus stuif ik onmiddellijk naar het viskraam, want de Fransen hier zijn gek op oesters en crevettes en ik had al zo'n vermoeden dat er een lange zij wachtenden voor mij zou staan. Zo geschiedde ! Ik zet mijn verstand op nul en schuif mee aan. Achter mij een ouder koppel. De man zucht bij het zien van de rij voor hem. Hij laat de kar in de steek, de vrouw zucht nu. De man doet teken, hij heeft ietwat verder garnalen in een doos gevonden en vindt waarschijnlijk dat er niet meer moet gewacht worden. Hij blijft grote armbewegingen maken en de mevrouw geeft te kennen dat ze haar kar niet in de steek kan laten want dat ze anders haar plaats verliest. Ik heb het in de gaten en zeg haar dat ze gerust kan gaan kijken, ik zal haar plaats houden. Ik kijk achterom en de jongeman die daar staat knikt lachend dat het ook voor hem goed is. De man toont de doos garnalen aan zijn vrouw, zij schudt meewarrig haar hoofd. Neen, ze moet aanschuiven om losse garnalen te kopen, versere en ze moet trouwens oesters hebben ook.... Ze komt terug en schudt nogmaals haar hoofd. " Ik heb de mijne thuis gelaten", zeg ik. De mevrouw schiet in de lach en ze zegt "tja, soms is dat beter ja, zeker op een dag als deze. " "TJa," zeg ik." Ze duwen eerst je kar, dan zijn ze foetsie en sta jij met de producten in de hand naar hen te wachten, dan komen ze terug met dingen in de kar die je absoluut niet op je boodschappenlijkst hebt staan, als jij iets in je kar stopt vragen ze meteen' we hebben nog mosterd hoor! ' of 'heb je dat echt nodig?' of ook nog ' 't was te peinzen dat je dat zou komen!'. Kortom Leuk ! Ergernis alom" "Dat herken ik helemaal "zegt die mevrouw. "Spijtig dat we niet zonder kunnen hé ?" "Vraiment dommage " zegt ze. Het is aan mij en ik kan verder boodschappen doen. Naar huis rijdend, nogmaals mijn middagactiviteiten en revue passerend: eerst de kippen opzetten, dan aardappelen schillen en puree maken, dan spruiten voor ons kerstmaal vanavond, dan het vispannetje voor morgen, dan de kip etc etc... Thuisgekomen en de mannen zijn bijna klaar. Eens dat zo is moet er uiteraard geklonken worden op de goede afloop van de werken. "Op een rappeke" zegt Wim, want Wim is altijd gehaast. We zitten onder de auvent en ik bedenk dat het toch zalig is hier in het zuiden: 24 december in onze T shirt bij 19°C...en meer moet dat niet zijn. Ik begin te koken en 's avonds kraken we een overheerlijke fles wijn met ons twee. Kunnen jullie geloven dat we allebei om 21.30 u in slaap gevallen zijn op de zetel... Niets te doen hé in het zuiden...