De volledig mislukte appelsienenconfituur !

                                                


Het kan ook niet altijd lukken.
Nog een beetje of ik krijg grootheidswaanzin van alle superlatieven die me telkens te beurt vallen als ik mensen uitbodig om te komen eten huize Cigalou!
En deze keer is het dus volledig uit de hand gelopen.
Ik verklaar me nader.

Rita zou samen met Catherine confituur maken van "oranges amères de Corse".
Naar het schijnt een delicatesse en enkel verkrijgbaar in de maanden januari en februari.
Nog nooit van gehoord ,maar weeral interessant om op te volgen hoe lekker dat die marmelade wel zou worden.
Van een vriend geneesheer kreeg ik zowaar een potje appelsienenconfituur mee. Hij was er vreselijk lang aan bezig geweest zei zijn vrouw Anne, om al die zestes in hele fijne juliennereepjes te snijden.
Het resultaat mag er zijn : heerlijk!

Jan lust geen appelsienen, citroenen of soortgelijke confituur, hier te lande beter bekend onder de noemer " confiture d'agrumes".
En voor mij alleen hé, waarom al die moeite doen. Dan kan ik beter af en toe een potje marmelade kopen in de supermarkt waar wel altijd een Engelse rayon te vinden is in het zuidwesten.

Maar nu stapte ik binnen bij de groentenboer in Castelnau en ik zag zo'n kist staan met in grote letters " oranges amères de Corse" !
Allez, dat was nu niet waar zeker.
Hier zo maar voor het grijpen!
                                                    
Ik kocht twee kilo, kocht nog wat andere appelsienen, wat citroenen en hopsa ! Eén van de dagen ook eens confituur maken zie, voor mij alleen!

Is me dat tegengevallen zeg!

Ik zocht recepten op op het internet, in mijn kookboeken en tenslotte vond ik wat ik wou en ik ging aan de slag.

Marmelade d'oranges amères : la recette facile - Cuisine

Die bittere appelsienen uit Corsica hebben weinig vruchtvlees en heel veel pitten.
Maar bon, ik zou vruchtvlees wel uit de andere appelsienen halen.
Ik volgde het recept op de letter.

En ik had...heel lopende gelei. 7 potten....

Nog eens opkoken.
Lopend. 6 potten en een klein potje.

Na een uur of twee mijn moed weer in mijn twee pollekes genomen en gans de miserie weer laten inkoken, agar agar bijgevoegd om in te dikken: resultaat lopende confituur en 6 potten.
Precies of ik had er geen suiker ingedaan. Zwijg stil van agar agar die me anders nooit teleurstelt !

Ik gaf het op, ik zou morgen wel zien hoe het zat.

De volgende morgen, wreed tegen mijn goesting- te bedenken dat die initiële 7 potten gestadig aan het slinken waren en dat de opbrengst van mijn noeste werkzaamheden enkel en alleen door mij zouden geapprecieerd worden , maar tegelijkertijd het adagio "because you're worth it" in gedachten houdend !- herbegon ik nogmaals de operatie "bittere appelsien".

Een bittere pil ja, van "la recette facile" is geen sprake,  er schoten ocharme 5 potjes nog meer lopende confituur over !
                                               

Daar staan ze dan, ze kijken me aan met een blik van " je hebt iets fundamenteels verkeerds gedaan" en ik kijk hen heel kwaad en misnoegd te na met een blik van " ja, OK, maar wat ?"


Iemand een hint?